Hasarlı DNA’yı tamir etmenin en yaygın yolu, hasarlı kısmı kesip çıkarmak, hasarsız tamamlayıcı zincirden yeniden kopyalamak ve parçaları birleştirmek veya boşluğu kapatmaktır Bu genel kes, kopyala ve yapıştır modeli, her tip eksizyon mekanizmasında geçerlidir. Baz eksizyon tamiri veya BER;kendiliğinden oluşan veya çevresel toksinlerin neden olduğu deaminasyon, oksidasyon ve alkilasyonun neden olduğu küçük baz hasarlarını düzeltir. BER’de, DNA glikosilazları adı verilen yaklaşık 11 farklı enzimden oluşan bir grup, farklı değiştirilmiş bazları tanır ve bunların ortadan kaldırılmasını katalize eder.Değişikliğe uğramış bazlar, zayıf baz çiftleri oluşturur;bu çiftler, glikosilazlar tarafından algılanır. DNA glikosilaz, böyle zayıf bir baz çifti ile karşılaştığında, bitişik baz çiftlerini birbirinden ayırır ve değiştirilmiş bazı, sarmal dışına doğru döndürür. Bu döndürme, enzimin bazın tüm yönleriyle etkileşime girerek onu doğru bir şekilde tanımlamasını sağlar.Tanımlama sonrasında, DNA glikozilaz, değiştirilmiş DNA bazı ile deoksiriboz arasındaki bağı keserek, serbest bazı bırakır ve DNA sarmalında bir boşluk oluşturur. Bu boşluk, AP endonükleaz veya APE adlı bir enzim tarafından tanınır;bu enzim, fosfodiesteraz adlı bir enzimle birlikte polinükleotid zinciri içindeki fosfodiester omurgasını keser. Boşluk konumundaki tamamlayıcı zincirden doğru bazı kopyalayan DNA polimeraz beta, DNA sarmalındaki eksik bazı doldurur.Daha sonra, DNA ligaz adı verilen bir enzim, kalan aralığı birleştirerek kusursuz onarılmış bir DNA molekülü oluşturur.