Elektronendragers

Elektronendragers kunnen worden gezien als elektronenshuttles. Deze stoffen kunnen gemakkelijk elektronen accepteren (dwz worden gereduceerd) of verliezen (dwz worden geoxideerd). Ze spelen daarom een essentiële rol bij de productie van energie omdat cellulaire ademhaling afhankelijk is van de stroom van elektronen.

Tijdens de vele stadia van cellulaire ademhaling wordt glucose afgebroken tot koolstofdioxide en water. Elektronendragers nemen tijdelijk de elektronen op die door de reacties met glucose verloren zijn gegaan, en stoppen ze in de elektronentransportketen.

Twee van voorbeelden van elektronendragers zijn NAD ⁺ en FAD, die allebei van B-vitamines zijn afgeleid. De gereduceerde vormen van NAD ⁺ en FAD zijn respectievelijk NADH en FADH ₂ , die worden geproduceerd tijdens eerdere stadia van cellulaire ademhaling (glycolyse, pyruvaatoxidatie en de citroenzuurcyclus).

De gereduceerde elektronendragers NADH en FADH ₂ geven elektronen door in respectivelijk complexen I en II van de elektronentransportketen. Tijdens dit proces worden NADH en FADH _{2</sub geoxideerd om NAD ⁺ en FAD te vormen.}

Flavoproteïnen, ijzer-zwavelclusters, chinonen en cytochromen zijn nog meer voorbeelden van elektronendragers in de elektronentransportketen. Met behulp van enzymen brengen deze elektronendragers de elektronen uiteindelijk over naar zuurstofmoleculen. De elektronendragers worden geoxideerd als ze elektronen afstaan en gereduceerd als ze elektroenen accepteren. Elektronendragers veranderen dus telkens van de geoxideerde in de gereduceerde vorm en vice versa.

Elektronendragers zorgen voor een gecontroleerde stroom elektronen die de productie van ATP mogelijk maakt. Zonder hen zou de cel ophouden te functioneren.