Here, we show the pressure injection of neuropharmacological substances during single-cell recording in an awake, behaving macaque monkey. This procedure allows pharmacological manipulation in the direct vicinity of a cortical recording site.
The top-down modulation of feed-forward cortical information processing is functionally important for many cognitive processes, including the modulation of sensory information processing by attention. However, little is known about which neurotransmitter systems are involved in such modulations. A practical way to address this question is to combine single-cell recording with local and temporary neuropharmacological manipulation in a suitable animal model. Here we demonstrate a technique combining acute single-cell recordings with the injection of neuropharmacological agents in the direct vicinity of the recording electrode. The video shows the preparation of the pressure injection/recording system, including preparation of the substance to be injected. We show a rhesus monkey performing a visual attention task and the procedure of single-unit recording with block-wise pharmacological manipulations.
In cortical and subcortical areas, neuronal activity is affected by various neuromodulators, for example acetylcholine1. These modulatory effects on neuronal responses have been reported in in vitro studies2, as well as in electrophysiological recordings from anesthetized animals3 and systemic pharmacological manipulations in humans4. Nevertheless, the exact role of different neuromodulators and the involvement of various receptor subtypes are largely unknown. To measure the effects of specific neuromodulators on the activity of single neurons, it is desirable to induce a temporary neuromodulator change as close as possible to the recording electrode. Furthermore, it is important that those manipulations are done in awake animals, as cognitive functions are only present in the absence of anesthesia. Additionally, anesthesia interacts with cholinergic and GABAergic systems5,6 and can lead to changes in neural activity3.
Within the last decades, two main methods of local drug delivery have been developed and refined: iontophoresis and pressure injection. In both methods drugs are delivered through micropipettes made of either glass or steel. With iontophoresis, an electrical current regulates the release of the drug7. Additionally, there is a significant contribution of electro-osmosis to the total amount of ejected molecules8, correlating with the tip diameter9 of the micropipette as well as with the concentration8 of the substance used. Iontophoresis is a powerful tool to quickly and precisely manipulate small volumes of nervous tissue. For iontophoretic injections, multi-barrel micropipettes are usually used10, with one acting as a recording device while the other positions serve as delivery pipettes. A limitation of this method is that only charged molecules can be used, severely limiting the selection of drugs.
Pressure injection uses either air compression or mechanical pressure to eject a substance from a micropipette. Using this method any soluble substance, charged or uncharged, can be used, including large molecules. The method of pressure injection was first described by Reyniers in 1933 and further refined in the 1950s (see Lalley11 for a review). In the 1980s the method was further refined to allow delivery of amounts in the nanoliter range (mainly lidocain12) to a defined brain area13 while simultaneously performing single-cell recording. The ejected volume was usually monitored by observing the movement of a marker, such as the meniscus in the upper part of the pipette13. Pressure injection was first used in the 1990s in awake animals, both extracellularly14 and intracellularly15,16. Based on the cumulative expertise gained in these studies it is now possible to reliably record from different brain structures in combination with pharmacological manipulation (see17 for a comparison of recent pressure injection systems).
An enduring open issue for both drug delivery methods is the difficulty in determining the precise volume injected. This is an even bigger challenge for experiments with awake, behaving rhesus monkeys where the animal performs the experimental task in a separate room. This can be alleviated by the use of a software-controlled system instead of relying on a visual marker to continuously monitor an injection.
The system described here is an extension of a well-established electrophysiological recording system (Mini Matrix System) and combines an injection pipette with multiple parallel-oriented recording electrodes at defined distances in a customizable arrangement. Pharmacological manipulation of the tissue near the recording electrode is possible using only a small amount of substance, ensuring a fast recovery and allowing multiple blocks of injection and control/recovery within the limited time window offered by the behavioral task of the animal.
Hier hebben we in detail hoe betrouwbaar en nauwkeurig injecties en hoogwaardige eencellige opnamen uitgevoerd met een "off-the-shelf" druk injectiesysteem. Hoewel deze wijze van geneesmiddelafgifte is eerder gebruikt gedragen apen (besproken in 17), het hier gepresenteerde systeem heeft voordelen, hieronder besproken.
Zoals getoond in figuur 4A, kan het hier beschreven systeem stabiele meting van één neuron activiteit en zonder farmacologische injecties in de directe nabijheid van de opname site. Zoals getoond in figuur 4B, de injectie van een bestrijdingsmiddel, zoutoplossing, leidde niet tot een verandering van vuren. Deze controle blijkt dat het injectieproces zelf geen merkbare invloed hebben op de eigenschappen afvuren van de neuronen opgenomen.
De ruimtelijke configuratie van neuron, registratie-elektrode en micropipet van essentieel belang in deze experimenten. Hoewel een precieze meting van de relatieve posities in het weefsel tijdens het opnemen is niet mogelijk, kunnen we overwegen en controle voor mogelijke bronnen van variantie. Eerst, tijdens geïnjecteerde volume bestaat het risico dat de neuron plaats weg verplaatst kan worden van de registratie-elektrode, die de stabiliteit van de geregistreerde signalen. Om die reden is het verstandig om de vuursnelheid te vergelijken voor en na de injectie blok om het signaal stabiliteit te controleren. Ten tweede, de geleidingsbuis configuratie van het opnamesysteem definieert de afstand tussen elektroden en micropipet (bijv., 305 urn in de concentrische 3-kanaalsysteem gebruikt in dit experiment). Als het systeem zorgt voor een nauwkeurige positieregeling voor de diepte van de elektroden en micropipet in het weefsel, kan de afstand daartussen worden geminimaliseerd door zorgvuldig kalibreren relatieve diepte voor het opnemen (stap 3,5), en waardoor ze een gemeenschappelijke diepte tijdens opnames.
ent "> Mogelijke beperkingenPlaatsen van de micropipet in het systeem is veeleisender dan elektrodeplaatsingsinstrument, als de diameter van de micropipet is iets groter en het materiaal is kwetsbaarder. Daarnaast,verbinden van de buis met de pin van de micropipet is een uitdaging omdat het een hoog risico van het breken van de bovenkant van de micropipet meebrengt. De levensduur van een succesvol geladen micropipet is enkele maanden, zelfs bij dagelijks gebruik.
In de praktijk hebben we nog niet gestuit op een blokkade in het inspuitsysteem tijdens post-opname reiniging van het systeem. Niettemin geen "online" check is mogelijk, en er is een risico dat een fysieke blokkade (zoals weefsel op de micropipet tip) stof injectie kunnen verhinderen. Het zou daarom wenselijk om de gegevens te analyseren conservatief, zoals dat het alleen die cellen meer onderzoek dat aanzienlijke veranderingen in bakken weer tussen controle en injectie blokken van het experiment tonen.
Ondanks hun kleine diameter, zal micro-elektroden en pipetten hersenweefsel verdringen en kunnen sommige lokale weefselbeschadiging veroorzaken. Dit kan worden geminimaliseerd door het handmatig positioneren van de punt van the geleidebuizen net boven de dura mater. De elektroden dringen dan de dura en de intactheid wordt afgeleid door online meten van hun impedanties. Daarna wordt de micropipet gestoken. Bij gebruik van deze benadering wordt regelmatige afvoer van weefsel boven de dura aanbevolen om het risico van elektrode of pipet breuk verder te verminderen.
Vergelijking met alternatieve methoden
Het systeem gebruikt hier laat zien duidelijke voordelen ten opzichte van andere druk inspuitsystemen. Een sterk voordeel is de diameter van de micropipet (ongeveer 100 um), die de helft kleiner dan andere beschikbare probes 17 en minimaliseert derhalve neurale weefselbeschadiging. In tegenstelling tot eerdere ontwerpen wendt het huidige systeem ruimtelijk gescheiden registratie-elektrode en micropipet. Hoewel andere systemen een kleinere afstand tussen elektrode en pipet, het hier beschreven systeem maakt onafhankelijke ingrijpende wijzigingen van de elektroden en pipet, waardoor Permin de sla variabele relatieve afstanden binnen een opnamesessie. Belangrijk, geen compromis met betrekking opnamekwaliteit moet worden gemaakt, als het injectiesysteem is een uitbreiding van een bestaande opnameapparaat. Terwijl slechts een micropipet en dus een stof wordt gebruikt in dit protocol, is het mogelijk om verschillende stoffen te injecteren in een experimentele procedure. Hiervoor kunnen meerdere micropipetten worden geschroefd in afzonderlijke geleidebuizen en verbonden spuiten aangebracht in afzonderlijke injectiepompen. Tenslotte besturen van het systeem eenvoudig, aangezien slechts een computerprogramma is nodig om de elektroden en micropipet bevorderen, en om tevens injectie voeren tijdens het experiment.
Vergeleken druk injectie iontoforese, er relatieve voordelen en nadelen. Bijvoorbeeld, druk injectie van grotere volumes worden ingebracht in het weefsel dan iontoforese, waardoor het risico van neuronale verplaatsing verhogen. De huidige protocol gebruikt volumes in NL range, en we zelden meegemaakt merkbare veranderingen in een opgenomen cel van de kwaliteit van het signaal. Het systeem maakt het ook mogelijk grotere hoeveelheden te injecteren, die potentieel bruikbaar zijn voor gedrags manipulaties maar kon beïnvloeden de stabiliteit van neuronale opname. Een duidelijk voordeel van druk injectie gedurende iontoforese is de grotere verscheidenheid van bruikbare stoffen er geen vereiste om geladen stoffen gebruiken. Er moet echter pH-waarden worden gecontroleerd en vergeleken tussen experimentele en controle stoffen (bv., Zoutoplossing).
De vraag zou kunnen ontstaan waarom de reeds lang gevestigde methode van de druk injectie in plaats van nieuwere technieken te gebruiken, zoals optogenetics voor het manipuleren van neurale activiteit. Hoewel goed ingeburgerd in knaagdieren, optogenetics is nog niet betrouwbaar vastgesteld bij resusapen. In het bijzonder is het niet toelaat dat de lokale manipulatie van cellen selectief voor een bepaalde neurotransmitter type. Op de langere termijn zien wegroot potentieel voor de combinatie van de voordelen van farmacologische manipulaties met de voordelen van optogentic manipulaties in het ophelderen van de neurale basis van cognitieve functies.
Hier hebben we aangetoond hoe druk injectie kan worden gebruikt om een lokaal beperkt gebied in de hersenen van wakker farmacologisch manipuleren, gedragen resusapen. Wij hopen dat deze methode inspireert andere wetenschappers om neuromodulatory bijdragen aan de dynamiek van de neuronale activiteit te onderzoeken.
The authors have nothing to disclose.
Dit werk werd ondersteund door subsidies van de Deutsche Forschungsgemeinschaft door de Collaborative Research Center 889 "cellulaire mechanismen van Sensory Processing" naar ST (Project C04). Wij danken Sina Plümer, Leonore Burchardt, Dirk Prusse, Klaus Heisig en Ralf Brockhausen om technische en diergerelateerde support en onze medewerkers in de Stem Cell Unit van de Duitse Primate Center, Dr. Katharina Debowski en Anna Magerhans om technische bijstand in de filtratie proces.
(-)-Scopolamine hydrochloride | Sigma-Aldrich | 55-16-3 | Mr 339.81 g/mol |
NaCl 0.9% | B. Braun Melsungen AG | 3079870 | 5ml |
Terg-a-zyme | Sigma-Aldrich | Z273287 | enzyme detergen |
Hydrogen peroxide | Roth | Used in 3% solution with deionized water | |
Ethanol | Chemie-Vertieb Hannover | 104642 | 70% |
Deionized water | |||
Injekt 40 Duo | B. Braun Melsungen AG | 9166432V | Syringe and needle |
Eppendorf Safe-Lock microcentrifuge tubes, amber | Eppendorf | 0030 120.191 | 1,5ml |
Quarzglass micropipette | Thomas Recording | ||
Recording electrode | Thomas Recording | quartz/platinum-tungsten fiber electrode; impedance value 1-2 MΩ and 0.3-0.5 MΩ | |
PharmedBPT-Schlauch | Saint-Gobain Performance Plastics | 3702003 | Size: 0,25 x 2,05 mm (Wd: 0,9mm) |
Loctite 401 | Henkel | 233641 | Superglue |
Silicon oil | Thomas Recording | M-1000 | |
Minisart RC15 | Sartorius | 17761———-R | Syringe filter |
Multichannel Micro Injection System | Thomas Recording | multichannel microelectrode manipulator “System Eckhorn” equipped with microelectrodes and micropipettes and a precision multichannel microinjection pump | |
McLab | custom | internal lab software to control stimulus presentation |