Summary

Zika Virüsü Kullanan Aedes aegypti Sivrisineklerinde Vektör Yetkinlik Analizleri

Published: May 31, 2020
doi:

Summary

Sunulan protokol, Aedes aegypti sivrisinek popülasyonlarının Zika gibi belirli bir virüs için vektör yeterliliğini bir muhafaza ortamında belirleyebilir.

Abstract

Sunulan prosedürler, söz konusu sivrisinek popülasyonunda enfeksiyon oranını, yayılan enfeksiyonu ve virüsün potansiyel bulaşma oranını belirlemek için laboratuvar koşullarında Aedes aegypti sivrisineklerini Zika virüsü ile enfekte etmek için genelleştirilmiş bir metodolojiyi açıklamamaktadır. Bu prosedürler, küresel olarak vektör yeterliliği değerlendirmelerinde çeşitli değişikliklerle yaygın olarak kullanılmaktadır. Belirli bir sivrisinin (türler, popülasyon, birey) belirli bir ajanın iletiminde oynayabileceği potansiyel rolü belirlemede önemlidirler.

Introduction

Vektör yeterliliği, sivrisinek, kene veya flebotomin kum sineği gibi belirli bir eklembacaklının tür, popülasyon ve hatta bir birey düzeyinde, eklembacaklıda çoğaltma veya geliştirme ile biyolojik olarak bir ajan edinme ve iletme yeteneği olarak tanımlanır1,2. Sivrisinekler ve eklembacaklı kaynaklı virüsler (yani arbovirüsler) ile ilgili olarak, ajan dişi bir sivrisinek tarafından viremik bir konakçıdan imbibed edilir. Yutulduktan sonra, virüs küçük bir midgut epitel hücre popülasyonu3, sindirim enzimleri tarafından proteolitik bozulma, mikrobiyotanın varlığı (midgut enfeksiyon bariyeri veya MIB) ve salgılanan peritrofik matris gibi çeşitli fizyolojik engellerin üstesinden gelmelidir. Midgut epitelinin enfeksiyonu, virüsün replikasyonu ve midgut’tan sivrisineklerin açık dolaşım sistemine veya midgut kaçış bariyerinin (MEB) üstesinden gelen yaygın bir enfeksiyonun başlangıcını temsil eden hemolimf’e nihai kaçış ile takip edilmelidir. Bu noktada virüs ikincil dokuların (örneğin, sinirler, kaslar ve yağ organları) enfeksiyonlarını oluşturabilir ve çoğalmaya devam edebilir, ancak bu tür ikincil replikasyon, virüsün tükürük bezlerinin acınar hücrelerini enfekte etmesi için kesinlikle gerekli olmayabilir (tükürük bezi enfeksiyon bariyerinin üstesinden gelmek). Tükürük bezi acinar hücrelerinden apikal boşluklarına dökülür ve daha sonra tükürük kanalına hareket etmek, virüsün ısırma sırasında sonraki konaklara aşısını sağlar ve iletim döngüsünü 1 ,2,4,5,6,7tamamlar.

Bir sivrisinek vektörü içinde bu iyi karakterize edilmiş ve genel olarak korunmuş yayılma mekanizması göz önüne alındığında, protokollerdeki farklılıklar mevcut olmasına rağmen, laboratuvar vektör yetkinlik değerlendirmeleri genellikle metodolojik olarak benzerdir1,2. Genellikle, oral virüse maruz kaldıktan sonra, sivrisinekler, midgut, bacaklar, yumurtalıklar veya tükürük bezleri gibi bireysel dokuların viral enfeksiyon, yaygın enfeksiyon, yaygın enfeksiyon / potansiyel transovariyal bulaşma ve yaygın enfeksiyon / potansiyel bulaşma yeterliliği için sırasıyla8olarak test edilebilmesi için parçalara ayrılırken. Bununla birlikte, tükürük bezlerinde sadece bir virüsün varlığı, bazı vektör / virüs kombinasyonlarında tükürük bezi kaçış / çıkış bariyerinin (SGEB) kanıtı göz önünealındığında,bulaşma kabiliyetinin kesin kanıtı değildir1,2,4 ,5,7,9. Bulaşma yetkinliğini kanıtlamak için standart yöntem, hassas bir hayvana sivrisinek iletimi olmaya devam etmektedir10,11,12. Bununla birlikte, birçok arbovirüs için bunun immün sistemi baskılanmış murine modellerinin kullanılmasını gerektirdiği göz önüne alındığında13,14,15,16, bu yöntem genellikle maliyet-yasaklayıcıdır. Yaygın olarak kullanılan bir alternatif, sırasıyla viral genomun veya enfeksiyöz parçacıkların varlığını göstermek için ters transkripsiyon-polimeraz zincir reaksiyonu (RT-PCR) veya bulaşıcı bir test ile analiz edilebilen sivrisinek tükürüğünün toplanmasıdır. Bu tür in vitro tükürük toplama yöntemlerinin12’yi abartabileceğini veya in vivo besleme sırasında biriken virüs miktarını17’yi hafife alabileceğini belirtmek gerekir, bu da bu verilerin dikkatli bir şekilde yorumlanması gerektiğini gösterir. Bununla birlikte, in vitro yöntemi tükürükteki sadece virüs varlığı açısından analiz edildiğinde, bulaşma potansiyelini gösteren oldukça değerlidir.

Arboviral hastalık salgınlarında sivrisinek vektörlerinin rolünü belirlemek için iki ana yaklaşım vardır. İlk yöntem, sivrisineklerin aktif bulaşma 18 , 19 , 20 ,21,22,23,24bağlamında toplandığı saha gözetimini içerir. Bununla birlikte, enfeksiyon oranlarının tipik olarak oldukça düşük olduğu göz önüne alındığında (örneğin, Amerika Birleşik Devletleri’nde aktif Zika virüsü (ZIKV) dolaşımı alanlarında sivrisineklerin tahmini%0.061enfeksiyon oranı 21 ), potansiyel vektör türlerinin suçlanması, metodoloji25,26 ve rastgele şans (örneğin, enfekte olmayan 1.600 kişiden bir enfekte bireyi örneklemek) tarafından ağır bir şekilde önyargılı olabilir21 . Bunu dikkate alarak, belirli bir çalışma, bulaşmada yer alan sivrisinekleri doğru bir şekilde örneklemek için hem ham sayılarda hem de tür çeşitliliğinde yeterli sivrisinek elde etmeyebilir. Buna karşılık, vektör yeterlilik analizleri laboratuvar ortamında gerçekleştirilen ve oral doz gibi parametrelerin sıkı bir şekilde kontroline olanak sağlar. Sivrisinek enfeksiyonunun gerçek karmaşıklığını ve bulaşma yeteneğini bir alan ortamında tam olarak temsil edemese de, bu laboratuvar değerlendirmeleri arboviroloji alanında güçlü araçlar olmaya devam etmektedir.

Çeşitli sivrisinek türlerinde, popülasyonlarında ve yöntemlerinde ZIKV ile yapılan çeşitli vektör yetkinlik analizlerine dayanarak27,28,29,30,31,32, ve vektör yeterlilik değerlendirmelerinin yakın tarihli bir incelemesi1, burada tipik bir vektör yeterlilik iş akışı ile ilişkili protokollerin birkaçını açıklıyoruz. Bu deneylerde, Amerika’dan üç Ae. aegypti popülasyonu (Salvador şehri, Brezilya; Dominik Cumhuriyeti; ve aşağı Rio Grande Vadisi, TX, ABD) yapay kan lekeleri yoluyla 4, 5 veya 6 kütük 10 odak oluşturan ünitelerde (FFU)/mL dozlarında tek bir ZIKV (Mex1-7, GenBank Katılım: KX247632.1) türüne maruz kaldı. Daha sonra, diseksiyon ve hücre kültürüne dayalı bulaşıcı bir tahlil yoluyla çeşitli dış inkübasyon zamanlarından (2, 4, 7, 10 ve 14 gün) sonra enfeksiyon, yaygın enfeksiyon ve bulaşma yeterliliği kanıtları için analiz edildiler. Mevcut iş akışı/protokoller ZIKV için optimize edilmiş olsa da, birçok öğe eklembacaklı muhafaza ve biyogüvenlik düzeyleri 2 ve 3’teki (ACL/BSL2 veya ACL/BSL3) diğer sivrisinek kaynaklı arbovirüslere doğrudan çevrilebilir.

Protocol

Bu protokollerde gerçekleştirilen tüm işlemler, Kurumsal Biyogüvenlik Komitesi ve Galveston Teksas Üniversitesi Tıp Şubesi Kurumsal Hayvan Bakım ve Kullanım Komitesi tarafından onaylanan protokollere tam uyumlu olarak gerçekleştirildi. 1. Vero hücrelerinde ZIKV’nin amplify Dulbecco’nun Eagle’ın minimum esansiyel ortamını (DMEM) v/v ısı inaktive fetal sığır serumu (FBS) ve %1 (v/v) penisilin-streptomisin (100 U/mL ve 100 μg/mL) ile birlikte modifikasyonunda …

Representative Results

Amerika’dan Ae. aegypti’nin üç nüfusu (Salvador, Brezilya; Dominik Cumhuriyeti; ve Rio Grande Vadisi, TX, ABD), yıkanmış bir insan eritrosit bazlı yapay kana sunakta sunulan bir dizi kan memesi (4, 5 ve 6 kütük 10 FFU/mL) üzerinde Amerika’dan (ZIKV Mex1-7, Chiapas State, Mexico, 2015) zikv salgınına maruz kaldı. 2, 4, 7, 10 ve 14 postenfection günlerinde, sivrisineklerin alt kümeleri enfeksiyon, yayılma ve potansiyel bulaşma oranlarını belirlemek için işlendi. <p class="jove_c…

Discussion

Burada açıklanan yöntemler vektör yetkinlik analizleri yapmak için genelleştirilmiş bir iş akışı sağlar. Genel bir çerçeve olarak, bu metodolojilerin çoğu literatür boyunca korunmaktadır. Ancak, değişiklikler için önemli bir alan vardır (Azar ve Weaver1’deincelenmiştir). Virüs (örneğin, viral soy, meydan okuma virüsünün depolanması, viral geçiş geçmişi), entomoloji (örneğin, sivrisinek popülasyonlarının laboratuvar kolonizasyonu, doğuştan gelen bağışık…

Disclosures

The authors have nothing to disclose.

Acknowledgements

Dünya Gelişmekte Olan Virüsler ve Arbovirüsler Referans Merkezi (WRCEVA) personelini kabul ediyoruz: Dr. Robert Tesh, Hilda Guzman, Dr. Kenneth Plante, Dr. Jessica Plante, Dionna Scharton ve Divya Mirchandani, bizim ve diğer grupların vektör yeterlilik deneyleri için kullanılan viral suşların birçoğunun küratörlüğünde ve sağlanmasında yorulmak bilmeyen çalışmalarından dolayı. Sunulan çalışma McLaughlin Burs Fonu (SRA) tarafından finanse edildi ve NIH AI120942 ve AI121452 hibeleri verdi.

Materials

3mL Standard Reservoir R37P30 Hemotek Ltd Insectary Equipment
7/32" Stainless Steel 440 Grade C Balls 4RJH9 Grainger Grinding Media
Acetone, Histological Grade, Fisher Chemicals, Poly Bottle, 4L, 4/Case A16-P4 FisherScientific Fixative
Adenosine 5'-triphospate disodium salt hydrat, microbial, BioReagent, suitable for cell culture A6419-1G MilliporeSigma Reagent
Anti-Flavivirus Group Antigen Antibody, clone D1-4G2-4-15 MAB10216 MilliporeSigma Primary Antibody for focus forming assay
Anti-Mouse IgG (H+L) Antibody, Human Serum Adsorbed and Peroxidase-Labeled, 1.0mL/Bottle 5450-0011 KPL/Seracare Secondary Antibody for focus forming assay
Bleach NC0427256 FisherScientific Decontamination
Corning, Cell Culture Treated Flasks, 150cm2, Vented Cap, Case of 50 10-126-34 FisherScientific Cell culture consumable
Costar Cell Culture Plates, 24-well, 5/bag, 100/case, Corning 07-200-740 FisherScientific Cell culture consumable
Costar Cell Culture Plates, 96-well, 5/bag, 100/case, Corning 07-200-91 FisherScientific Cell culture consumable
Crystal Violet C0775-100G MilliporeSigma Stain
Eppendorf Snap Cap Microcentrifuge Safe-Lock 2mL Tubes, 500/Case 05-402-7 FisherScientific Plastic consumable
Falcon 15mL Conical Centrigue Tubes 14-959-70C FisherScientific Plastic consumable
Falcon 50mL Conical Centrigue Tubes 14-959-49A FisherScientific Plastic consumable
Falcon Disposable Polystyrene Serological 10mL Pipets, 200/Case 13-675-20 FisherScientific Plastic consumable
Falcon Disposable Polystyrene Serological 1mL Pipets, 1000/Case 13-675-15B FisherScientific Plastic consumable
Falcon Disposable Polystyrene Serological 25mL Pipets, 200/Case 13-675-30 FisherScientific Plastic consumable
Falcon Disposable Polystyrene Serological 5mL Pipets, 200/Case 13-675-22 FisherScientific Plastic consumable
Falcon Standard Tissue Culture Dishes 08-772B FisherScientific Plastic consumable
Fetal Bovine Serum-Premium, 500mL S11150 Atlanta Biologicals Cell culture reagent
Fisherbrand Economy Plain Glass Microscope Slides 12-550-A3 FisherScientific Immobilization of Mosquitos
FU1 Feeder FU1-0 Hemotek Ltd Insectary Equipment; feeding units
Gibco DPBS with Calcium and Magnesium, 10 x 500mL Bottles 140-040-182 FisherScientific Cell culture reagent
Gibco Fungizone, Amphotericin B, 250μg/mL, 50mL/Bottle 15-290-026 Fisher Scientific Cell culture reagent
Gibco Penicillin-Streptomycin (10,000 U/mL), 100mL/Bottle, 20 Bottles/Case 15-140-163 FisherScientific Cell culture reagent
Gibco, Tryptsin-EDTA (.25%), Phenol red, 20 x 100mL Bottles 25-200-114 FisherScientific Cell culture reagent
Gibcom DMEM, High Glucose, 10 x 500mL Bottles 11-965-118 FisherScientific Cell culture reagent
Human Blood, Unspecified Gender, Na-Citrate, 1 Unit 7203706 Lampire Bloodmeal preparation
InsectaVac Aspirator 2809B Bioquip Insectary Equipment
Methanol, Certified ACS, Fisher Chemicals, Amber Glass Bottle, 4L, 4/Case A412-4 FisherScientific Fixative
Methyl cellulose, viscosity: 3,500-5,600 cP, 2 % in water(20 °C), 250g/Bottle M0512-250G MilliporeSigma Cell culture reagent
Micro-chem Plus Disinfectant Detergent C849T34 Thomas Scientific Decontamination; working dilution of dual quaternary ammonium
Mineral Oil, BioReagent, for molecular biology M5904-5X5ML MilliporeSigma Immobilization of Mosquitos
O-rings OR37-25 Hemotek Ltd Insectary Equipment
Plastic Plugs PP5-250 Hemotek Ltd Insectary Equipment
PS6 Power Unit (110-120V) PS6120 Hemotek Ltd Insectary Equipment; power source
Rubis Forceps, Offset blades, superfine points 4525 Bioquip Insectary Equipment
Sarstedt Inc, 2mL Screw Cap Microtube, Conical Bottom, O-ring Cap, Sterile, 1000/Case 50-809-242 FisherScientific Plastic consumable
Sucrose, BioUltra, for molecular biology 84097-250G MilliporeSigma Reagent
ThermoScientific, ART Barrier Low Retention 1000μL Pipette Tips, 100 tips/Rack, 8 Racks/Pack, 4 Packs/Case 21-402-487 FisherScientific Plastic consumable
ThermoScientific, ART Barrier Low Retention 200μL Pipette Tips, 96 tips/Rack, 10 Racks/Pack, 5 Packs/Case 21-402-486 FisherScientific Plastic consumable
ThermoScientific, ART Barrier Low Retention 20μL Pipette Tips, 96 tips/Rack, 10 Racks/Pack, 5 Packs/Case 21-402-484 FisherScientific Plastic consumable
ThermoScientific, ART Barrier Low Retention, Extended Reach 10μL Pipette Tips, 96 tips/Rack, 10 Racks/Pack, 5 Packs/Case 21-402-482 FisherScientific Plastic consumable
TissueLyser II 85300 QIAGEN Homogenization
TrueBlue Peroxidase Substrate Kit, 200mL 5510-0030 Seracare Developing solution for focus forming assay
Vero CCL-81 American Type Culture Collection Mammalian cell line to amplify virus and conduct infectious assay
Vero C1008 [Vero 76, clone E6, Vero E6] CRL-1586 American Type Culture Collection Mammalian cell line to amplify virus and conduct infectious assay

References

  1. Azar, S. R., Weaver, S. C. Vector Competence: What Has Zika Virus Taught Us. Viruses. 11 (9), 867 (2019).
  2. Souza-Neto, J. A., Powell, J. R., Bonizzoni, M. Aedes aegypti vector competence studies: A review. Infection, Genetics and Evolution. 67, 191-209 (2019).
  3. Smith, D. R., Adams, A. P., Kenney, J. L., Wang, E., Weaver, S. C. Venezuelan Equine Encephalitis Virus in the Mosquito Vector Aedes taeniorhynchus: Infection Initiated by a Small Number of Susceptible Epithelial Cells and a Population Bottleneck. Virology. 372 (1), 176-186 (2008).
  4. Forrester, N. L., Coffey, L. L., Weaver, S. C. Arboviral bottlenecks and challenges to maintaining diversity and fitness during mosquito transmission. Viruses. 6 (10), 3991-4004 (2014).
  5. Kramer, L. D., Ciota, A. T. Dissecting vectorial capacity for mosquito-borne viruses. Current Opinion in Virology. 15, 112-118 (2015).
  6. Kramer, L. D., Hardy, J. L., Presser, S. B., Houk, E. J. Dissemination Barriers for Western Equine Encephalomyelitis Virus in Culex tarsalis infected after Ingestion of Low Viral Doses. American Journal of Tropical Medicine and Hygiene. 30 (1), 190-197 (1981).
  7. Lounibos, L. P., Kramer, L. D. Invasiveness of Aedes aegypti and Aedes albopictus and Vectorial Capacity for Chikungunya Virus. The Journal of Infectious Diseases. 214, 453-458 (2016).
  8. Heitmann, A., et al. Forced Salivation as a Method to Analyze Vector Competence of Mosquitoes. Journal of Visualized Experiments. (138), e57980 (2018).
  9. Beerntsen, B. T., James, A. A., Christensen, B. M. Genetics of Mosquito Vector Competence. Microbiology and Molecular Biology Reviews. 64 (1), 115-137 (2000).
  10. Guo, X. X., et al. Culex pipiens quinquefasciatus: a potential vector to transmit Zika virus. Emerging Microbes & Infections. 5 (9), 102 (2016).
  11. Secundino, N. F. C., et al. Zika virus transmission to mouse ear by mosquito bite: a laboratory model that replicates the natural transmission process. Parasites & Vectors. 10 (1), 346 (2017).
  12. Smith, D. R., et al. Venezuelan Equine Encephalitis Virus Transmission and Effect on Pathogenesis. Emerging Infectious Diseases. 12 (8), 1190-1196 (2006).
  13. Lazear, H. M., et al. A Mouse Model of Zika Virus Pathogenesis. Cell Host Microbe. 19 (5), 720-730 (2016).
  14. Morrison, T. E., Diamond, M. S. Animal Models of Zika Virus Infection, Pathogenesis, and Immunity. Journal of Virology. 91 (8), 9-17 (2017).
  15. Reynolds, E. S., Hart, C. E., Hermance, M. E., Brining, D. L., Thangamani, S. An Overview of Animal Models for Arthropod-Borne Viruses. Comparative Medicine. 67 (3), 232-241 (2017).
  16. Rossi, S. L., et al. Characterization of a Novel Murine Model to Study Zika Virus. American Journal of Tropical Medicine and Hygiene. 94 (6), 1362-1369 (2016).
  17. Styer, L. M., et al. Mosquitoes inoculate high doses of West Nile virus as they probe and feed on live hosts. PLoS Pathogens. 3 (9), 1262-1270 (2007).
  18. Azar, S. R., Diaz-Gonzalez, E. E., Danis-Lonzano, R., Fernandez-Salas, I., Weaver, S. C. Naturally infected Aedes aegypti collected during a Zika virus outbreak have viral titres consistent with transmission. Emerging Microbes & Infections. 8 (1), 242-244 (2019).
  19. Dzul-Manzanilla, F., et al. Evidence of vertical transmission and co-circulation of chikungunya and dengue viruses in field populations of Aedes aegypti (L.) from Guerrero, Mexico. Transactions of the Royal Society of Tropical Medicine and Hygiene. 110 (2), 141-144 (2016).
  20. Grard, G., et al. Zika virus in Gabon (Central Africa) – 2007: a new threat from Aedes albopictus. PLoS Neglected Tropical Diseases. 8 (2), 2681 (2014).
  21. Grubaugh, N. D., et al. Genomic epidemiology reveals multiple introductions of Zika virus into the United States. Nature. 546 (7658), 401-405 (2017).
  22. Guerbois, M., et al. Outbreak of Zika Virus Infection, Chiapas State, Mexico, 2015, and First Confirmed Transmission by Aedes aegyti Mosquitoes in the America. The Journal of Infectious Diseases. 214 (9), 1349-1356 (2016).
  23. Lundstrom, J. O., et al. Sindbis virus polyarthritis outbreak signalled by virus prevalence in the mosquito vectors. PLoS Neglected Tropical Diseases. 13 (8), 0007702 (2019).
  24. Miller, B. R., Monath, T. P., Tabachnik, W. J., Ezike, V. I. Epidemic yellow fever caused by an incompetent mosquito vector. Tropical Medicine and Parasitology. 40 (4), 396-399 (1989).
  25. Brown, H. E., et al. Effectiveness of Mosquito Traps in Measuring Species Abundance and Composition. Journal of Medical Entomology. 45 (3), 517-521 (2008).
  26. Gorsich, E. E., et al. A comparative assessment of adult mosquito trapping methods to estimate spatial patterns of abundance and community composition in southern Africa. Parasites & Vectors. 12 (1), 462 (2019).
  27. Azar, S. R., et al. ZIKV Demonstrates Minimal Pathologic Effects and Mosquito Infectivity in Viremic Cynomolgus Macaques. Viruses. 10 (11), 661 (2018).
  28. Azar, S. R., et al. Differential Vector Competency of Aedes albopictus Populations from the Americas for Zika Virus. American Journal of Tropical Medicine and Hygiene. 97 (2), 330-339 (2017).
  29. Hanley, K. A., Azar, S. R., Campos, R. K., Vasilakis, N., Rossi, S. L. Support for the Transmission-Clearance Trade-Off Hypothesis from a Study of Zika Virus Delivered by Mosquito Bite to Mice. Viruses. 11 (11), 1072 (2019).
  30. Hart, C. E., et al. Zika Virus Vector Competency of Mosquitoes, Gulf Coast, United States. Emerging Infectious Diseases. 23 (3), 559-560 (2017).
  31. Karna, A. K., et al. Colonized Sabethes cyaneus, a Sylvatic New World Mosquito Species, Shows a Low Vector Competence for Zika Virus Relative to Aedes aegypti. Viruses. 10 (8), 434 (2018).
  32. Roundy, C. M., et al. Variation in Aedes aegypti Mosquito Competence for Zika Virus Transmission. Emerging Infectious Diseases. 23 (4), 625-632 (2017).
  33. Wilson, A. J., Harrup, L. E. Reproducibility and relevance in insect-arbovirus infection studies. Current Opinion in Insect Science. 28, 105-112 (2018).
  34. Hagan, R. W., et al. Dehydration prompts increased activity and blood feeding by mosquitoes. Scientific Reports. 8 (1), 6804 (2018).
  35. Guo, X. X., et al. Host Feeding Patterns of Mosquitoes in a Rural Malaria-Endemic Region in Hainan Island, China. Journal of the American Mosquito Control Association. 30 (4), 309-311 (2014).
  36. Kuno, G. Early history of laboratory breeding of Aedes aegypti (Diptera: Culicidae) focusing on the origins and use of selected strains. Journal of Medical Entomology. 47 (6), 957-971 (2010).
  37. Mayilsamy, M. Extremely Long Viability of Aedes aegypti (Diptera: Culicidae) Eggs Stored Under Normal Room Condition. Journal of Medical Entomology. 56 (3), 878-880 (2019).
  38. Althouse, B. M., et al. Potential for Zika Virus to Establish a Sylvatic Transmission Cycle in the Americas. PLoS Neglected Tropical Diseases. 10 (12), 0002055 (2016).
  39. Vasilakis, N., Cardosa, J., Hanley, K. A., Holmes, E. C., Weaver, S. C. Fever from the forest: prospects for the continued emergence of sylvatic dengue virus and its impact on public health. Nature Reviews Microbiology. 9 (7), 532-541 (2011).
  40. Vasilakis, N., et al. Potential of ancestral sylvatic dengue-2 viruses to re-emerge. Virology. 358 (2), 402-412 (2007).

Play Video

Cite This Article
Azar, S. R., Weaver, S. C. Vector Competence Analyses on Aedes aegypti Mosquitoes using Zika Virus. J. Vis. Exp. (159), e61112, doi:10.3791/61112 (2020).

View Video