– [Anlatıcı] Hücreler, hücre içi ve hücreler arası belirli eylemlerin koordinasyonunda çeşitli sinyal mekanizmalarını kullanırlar. Hücreler arası sinyalleme, hücreler arasındaki iletişim anlamına gelir. Burada hücre, hedeflediği hücrede bir tepki yaratmak üzere ligand adı verilen bir sinyal molekülü salgılar. Ligand bağlanır bağlanmaz, sinyal hücre içinde işlenir ve hücreler arası sinyal iletim gerçekleşir. Bazı bakteri kolonilerinde, çoğunluğu algılama adı verilen bir çeşit hücreler arası sinyal iletimi gerçekleşir. Burada bir topluluğun hücreleri, sinyalci ligand konsantrasyonu kritik eşiği geçtiğinde hep beraber tepki verir. Ökaryotlarda bazen ligand kendisini salgılayan hücreyi hedefler ve bu duruma otokrin sinyal iletimi denir. Ligandın komşu hücreleri hedeflediği durumlara parakrin sinyal iletimi denir. Bir başka iletişim şekli olan temasa bağlı sinyal iletimi, fiziksel olarak birbirine dokunan hücreler arasında gerçekleşir. Sinyal, hayvan hücrelerinde açıklık bağlantılarından, bitki hücrelerinde ise plasmodesmata içinden doğrudan bir hücreden diğerine geçer. Çok hücreli organizmalar çoğunlukla bedenlerinin bir kısmındaki hücrelerin diğerleriyle iletişim kurmasına ihtiyaç duyarlar. Bunu yapabilmek için de ligandları, endokrin sinyal iletimi denen bir süreçle kan dolaşımına bırakırlar. Sinir sisteminde nöronlar sinaps adı verilen özelleşmiş yapılara dayanan spesifik bir sinyal iletim şekli kullanır. Burada hücreler gerçekten temas kurmaz; diğer hedef hücrelerle iletişime geçmek için nörotransmitterler ve diğer molekülleri salgılarlar. Hücre içinde, reseptörlerin aktivasyonu sinyal kaskadı adı verilen bir olaylar zincirini başlattığında orijinal sinyal genellikle evrilir veya dönüştürülür. Bu nedenle sinyal iletimi genellikle sinyalin yakalanmasını, dönüştürülmesi için anında atılan adımları ve tıpkı gen ekspresyonunun düzenlenmesi gibi bir hücrede yanıt yaratacak nihai hedefi içerir.