– [Instructeur] Microtubuli, de dikste cytoskeletale elementen in cellen, zijn holle structuren die bestaan uit gepaarde bolvormige eiwitten, alfa- en bèta tubuli. Deze heterodimeren vormen rechte rijen, protofilamenten genaamd, die structurele polariteit hebben, wat betekent dat elke array is gerangschikt met plus- en min-einden. Op het pluseinde waar bèta tubulinen worden blootgelegd, worden dimeren toegevoegd. Aan de minzijde daarentegen, waar alfa tubulinen naar buiten gericht zijn, treedt dissociatie op. Maar in andere gevallen zorgen microtubuli voor stabiliteit door direct te binden met verschillende eiwitten zoals microtubule-geassocieerde eiwitten. Bovendien maakt hun polariteit een directionele beweging door het cytoplasma mogelijk, zoals het geval is met dyneïne en kinesine, motoreiwitten die efficiënt verschillende ladingen zoals vesikels vervoeren. Microtubuli zijn ook belangrijke componenten van cilia en flagella die gespecialiseerde extensies zijn die vloeistof over het oppervlak van stationaire cellen verplaatsen en fungeren als propellers in andere cellen die die hen door hun omgeving verplaatsen. Of ze nu betrokken zijn bij chromosoomscheiding tijdens de celdeling, het transporteren van vesikelen in de hersenen, of het verwijderen van afval uit de longen, microtubuli zijn uiteindelijk van essentieel belang voor groei en ontwikkeling, voor organisatorische kracht en ondersteuning, en voor de motiliteit die cellen nodig hebben.