Summary

Bir Suç hakkında yanlış Raporu sağlayın Çocuk Yetenek Deneysel Analizi

Published: May 03, 2016
doi:

Summary

The current methodology is designed to provide an ecologically relevant approach for measuring the veracity, length and quality of children’s true and false testimonies. Implications of the current methodology for future research and professionals who interview children will also be discussed.

Abstract

A considerable amount of research has evaluated children’s lie-telling behaviors and skills1-2; however, limitations with the tasks used for eliciting false testimonies and interviewing children have restricted the generalizability of the findings. The primary aim of the current study is to provide an easy-to-administer and ecologically valid method for measuring the veracity and quality of school-aged children’s (ages 6-11) testimonies when they are asked to provide different types of true and false reports. Moreover, the methodology enables researchers to examine the social and developmental factors that could influence the credibility of a child’s testimony. In the current study, children will witness a theft, and are then asked to either falsely deny the transgression, falsely accuse a researcher of the theft, or tell the truth. Afterwards, children are to be interviewed by a second researcher using a thorough and ecologically valid interview protocol that requires children to provide closed-ended and free-recall responses about the events with the instigator (E1). Coders then evaluate the length and number of theft-related details the children give throughout the interview, as well as their ability to maintain their true and false reports. The representative results indicate that the truth and lie-telling conditions elicit the intended behaviors from the children. The open-ended interview questions encouraged children to provide free-recall information about their experiences with E1. Moreover, findings from the closed-ended questions suggest that children are significantly better at maintaining their lies with age, and when producing a false denial compared to a false accusation. Results from the current study can be used to develop a greater understanding of the characteristics of children’s true and false testimonies about crime, which can potentially benefit law enforcement, legal staff and professionals who interview children.

Introduction

Bu çalışmanın birincil amacı deneysel ortamda çocukların doğru ve yanlış ifadeleri değerlendirmek için ekolojik geçerli yöntem sağlamaktır. Polis ve adli görüşmelerde Çocuk kasıtlı yanlış raporlar nedeniyle sanık, suçlayıcı ve cezai adalet sistemi 3-6 potansiyel olumsuz sonuçların çocuk ifadelerine geçerliliği halkın güvenini indirdi. Araştırmanın önemli miktarda birisi 7-12 korumak için çocukların yanlış bir olay inkar yetenek veya transgresyona değerlendirilir, henüz önemli ölçüde daha az yanlış suçlama 13-14 yapmak için çocuk yetenekleri hakkında bilinmektedir. Çocukların yanlış inkar yapmak ve / veya kasıtlı kendi ifadelerine bilgi ihmal olsa bile, aynı zamanda, yanlış bu tür gözaltı savaşlarında 5 istismar iddialarına olarak, bir transgresyon işlemekle birisi suçlamak çocukların çok gerçek hayattaki olguları ikna edilerek olmuştur15-18. çocuk sahibi isteyerek deneysel ortamda sahte inkar ve iftira üretmek tarafından, güncel araştırma metodolojisi kendi görgü şahitlerinin ifadelerinden de söyleyebilirim sahte raporlar çocukların türlerinin daha güçlü bir anlayış sağlamak üzere tasarlanmıştır.

Çocuklarla Önceki yalan söylüyorum araştırma genellikle düşük maliyetli durum, yer vardır böyle 14 kırık oyuncak 9, 12 gibi bir tehdit edici olmayan bir olay, hakkında yalan söylüyorum edildi sayede. Polis memurlarının veya adli görüşmecilerin ifadeleri sağlayan Çocuklar genellikle bu tür bir suça tanıklık veya kötüye yaşandığı gibi yüksek maliyet olayla ilgili bilgileri ifşa. Çocuklar aslında ciddi bir transgresyon ya da suç tanık olduğu gibi aynı şekilde aldatıcı davranışları teşvik olmayabilir olmayan bir tehdit olayla ilgili bilgi çağırmak isteniyor. Örneğin, bir suç tanık çocukların travma sonrası stres 19-20 belirtilerle karşılaşabilirsiniz; Bu şekilde, genellikle reluct olanbaşkalarıyla 21-22 ile potansiyel travmatik deneyim (ler) görüşmek üzere karınca. bir tanıklık sağlamak istenir durumlarda sahte raporlar oluşturmak için çocukların yetenek anlayışı geliştirmek için, bu çalışmada çocukların (ya da olmayabilir) tanık olabileceği iddia edilen bir hırsızlık hakkında bir gerçeği ya da yalan söylemek vardır.

Çocuk yalan söylüyorum becerilerine Geçmiş deneysel araştırma, genellikle çocukların ilk sahte iddialar mülakat 10-11, 23-25 ​​boyunca devam edildi olup olmadığını değerlendirmek için üç ila dört takip soruları kullandı. Buna ek olarak, bu görüşme protokolleri gibi pek çok "Evet" veya "Hayır" olarak çocuk tek kelimelik cevaplar vermek zorunda kapalı uçlu sorular, yararlanmıştır. Böyle metodoloji çocukların aldatıcı yetenekleri içine bazı bilgiler sağlamaz rağmen bulgular çocuk tanıkları bir olay hakkında sorguya çekiliyor gerçek hayat ayarlarına genelleme olmayabilir. ne zaman provpolis memurları veya adli görüşmeci bir tanıklık iding, çocuklar genellikle ikisini kapalı ve açık uçlu yanıtlar sağlamak için gerekli birçok soru cevap vermek zorunda; Bir çocuk yalan söylüyor, bu nedenle, onlar takip soruların birden fazla türleri üzerinde korumak zorunda kalacak. Bu sınırlama gidermek için, bu çalışmada çocukların yalan söylüyorum becerileri ve bunların ifadelerine özelliklerini değerlendirmek için bir lengthier görüşme yöntemini kullanır. Mülakat protokolü bir görgü tanığı 26-30 elde edilen bilgi miktarını artırmak için kullanılan ekolojik geçerli polis mülakat teknikleri Bilişsel Görüşme (CI) Çocuk Sağlığı ve İnsan Gelişimi (NICHD) protokolünün Ulusal Enstitüsü tarafından etkilenir . Aksine bir kaç kapalı uçlu sorulardan güvenmek yerine, görüşme iki taban, üç açık uçlu ve yedi kapalı uçlu sorular (Ek A'ya bakınız) oluşur. sorular daha fazla sayıda ve çeşitli için izinyaş, cinsiyet ve uzunluk ve bilgi çocukların türlerinde deneysel koşul tabanlı farklılıkların incelenmesi kendi ifadelerine ifşa hazırız.

Inandırıcı görünmesi için, yalan-anlatanlar genellikle eş zamanlı sözlü ve sözsüz davranışları yönetmek ve yalan-alıcı 10, 31-32 zihinsel durumunu değerlendirmek gerekir. Mülakat soruları yanıtlayan bilişsel çaba arttı gerektiren Ancak, yalan-anlatanlar kendi ifadesine 33-34 boyunca fark hataları yapmak için hakikat-veznedar daha muhtemeldir. Dahası, cevapçının gerektirdiği zihinsel çaba artan aslında bir yalan söylüyorum ve zorlu ve beklenmedik sorulara ikna edici cevap bilişsel yük olarak çok bilişsel, bazı 34 için 36 yıpratıcı olabilir, 35 yalan-söylüyorum etmemektedir. Bu nedenlerle, polisin için ve adli anketör gibi C gibi açık uçlu sorular ve istemleri kullanmaya teşvik edilmiştirognitive Röportaj, mülakat 33-34, 35 gerektirdiği bilişsel çaba artırmak için. Buna ek olarak, soruların bu tür, dürüst cevap verenler daha detaylı ve doğru ifadelere 30 yol açabilir daha önce açıklanan bilgilere üzerinde durmak için birden fazla fırsat vermek 38-39. Onlar Genelleştirilebilir mülakat soruları ve cevapçı bilişsel yükünü artırmak amaçlanmıştır istemleri ve onlar bir olay hakkında açıklama hazırız bilgi miktarını sorulduğunda mevcut metodoloji, bu nedenle çocukların doğru ve yanlış ifadelere ilişkin verileri sağlayabilir.

Geçmiş çalışmaları ile sınırlamaları aşmak için, mevcut araştırma metodolojisi çocuklar iddia edilen bir hırsızlık konusunda sağlamak için hazırız doğru ve yanlış raporlar farklı değerlendirmek için dört deneysel koşullar kullanır. Bu çalışmada, çocuk (6-11 yaş arası) yirmi bir yabancının cüzdanını keşfetmek bir kışkırtıcısı (E1) şahit olacağızİçinde dolar. Çocuklar daha sonra ya sahte meydana gelen bir hırsızlık (Yanlış Reddi koşul) reddederek bir görüşmeci (E2) yalan söylemeye E1 tarafından sorulan, ya da yanlış yere (Yanlış Suçlama koşul) sürmedi bir hırsızlık E1 suçlayarak edilir. Buna ek olarak, bazı çocuklar yaptığı bir hırsızlık hakkında gerçeği (Gerçek Suçlama koşul) anlatmak için istenecek veya yer (Gerçek Reddi koşul) sürmedi. Çocuklar daha sonra E1 ile gerçekleşti olaylar hakkında ikinci bir araştırmacı (E2) ile röportaj için. Görüşme videoya edilecek ve daha sonra yazılan transkript transkripsiyonu. Coders sonra kelime ve açık uçlu sorular üzerine çocuklar tarafından açıklanan cüzdan ilgili detaylar sayısını kaydetmek; Kapalı uçlu sorular üzerine yanıtları kendi doğru ve yanlış raporlar korumak için çocukların yeteneğini değerlendirmek için kullanılır.

Protocol

NOT: Aşağıdaki protokol McGill Üniversitesi Araştırma Etik Kurulu tarafından onaylanan etik standartlara uygun olarak geliştirilmiştir. Çocuklar ve ilgili aldatma ile tüm çalışmalar için, üniversite veya kurumdan Etik Onay elde etmek için gereklidir. Farklı Etik Kurulları farklı gereksinimleri olabileceğini unutmayın. Deney 1. Hazırlık Her deneysel koşul (Ek B) için gerekli diyalog ezberlemek E1 talimat ve E2 görüşme protokolü (Ek A) soru aşina olmalıdır. <a href="http…

Representative Results

Yalan söylüyorum Davranış Kalıpları Şekil 1 Her deneysel koşul çocuk yalan söylüyorum davranış oranını gösterir. Wyman, Taieb-Lachance, Foster, Crossman ve (inceleme altında) Talwar de bildirildiği gibi, çocuk katılımcılar hakikat koşullara göre yalan söylüyorum koşullarında yalan söylemek için daha istekli; Ancak, herhangi bir fark FD ve FA koşullarında yalan-tellers yüzdesi b…

Discussion

Geçerli metodoloji çocukların doğru ve yanlış raporlar farklı değerlendirmek için ekolojik geçerli yöntemi ile araştırmacılara sağlamak için tasarlanmıştır. temsilci bulgular çocukları teşvik edebilir geçerli metodoloji sahte inkar ve yüksek maliyetli olayla ilgili asılsız hem de sağlamak düşündürmektedir. Sadece (örneğin, bir oyuncak kırma) 8, 9, 12, mevcut çalışma, yüksek maliyetli tanık olacaksınız katılımcı olarak çocuk ifadelerine ilgili genellenebili…

Divulgazioni

The authors have nothing to disclose.

Acknowledgements

This research was supported in part by a grant from the Social Science and Humanities Research Council. Also, a special thank you to the many families who participated in this study, and the volunteers and research staff who helped with the data collection.

Materials

Testing Room N/A N/A The room where the rapport-building activities and theft occur. The room should have at least two chairs and two tables. One table will be used for the rapport-building activities and interactions between the instigator (E1) and the child participant. The second table will have the jacket and wallet placed on it. Other items, such as books, a labtop, flowers and office items can be placed on the second table to conceal the wallet.   
Common Room N/A N/A Parents and other family members will remain in this room for the duration of the study. Comfortable chairs, a table, magazines, and age-appropriate toys will make the overall study experience more enjoyable for the family.  
Interview Room N/A N/A The room that will be used to interview the children. The room should have a table, two-chairs, and hidden cameras to record the interview. 
Consent Form N/A N/A Form that the parents compete prior to beginning the study. It should include a detailed explanation of the study, along with all the ethics considerations. Parents should sign this form before commencing the activities with the child. 
Demographics Form N/A N/A A form that that provides any demographic information that is needed for the study, such as the race, income, religious background, and level of education of the family. 
Rapport-building Activities N/A N/A Age-appropriate games and cognitive measures, such as a standardized verbal ability task. The rapport-building activities should take between 30 to 40 minutes.
Jacket N/A N/A A jacket that would realistically be worn according to the weather outside. 
Wallet N/A N/A A gender-neutral wallet that includes fake identification cards, such as an old bus pass, and a twenty-dollar bill. 
Puzzle N/A N/A A child-friendly puzzle that can be completed in 5 to 10 minutes. The current study utilized a puzzle that included 30 pieces. 
Interview Script N/A N/A The interview script used in the current study.
Hidden Cameras N/A N/A Any camera that can easily be hidden from the child participants. The camera(s) should also be able to record individual HD videos for at least 30 minutes.
Word Processing Program N/A N/A Any word processing program that can be used to transcribe the videos. This program should also be able to count the number of words in a document.  
Statistical Analysis Program N/A N/A Any statistical analysis program that can perform chi-square or logistic regressions for children’s willingness to lie data, and linear regressions on children’s maintenance scores. 

Riferimenti

  1. Talwar, V., Crossman, A. From little white lies to filthy liars: The evolution of honesty and deception in young. Adv. Child. Dev. Behav. 40, 139-179 (2011).
  2. Talwar, V., Crossman, A. M. Children’s lies and their detection: Implications for child witness testimony. Dev. Rev. 32 (4), 337-359 (2012).
  3. Brennan, M. The battle for credibility: Themes in the cross-examination of child victim witnesses. Int. J. Semiotic. Law. 7 (1), 51-73 (1994).
  4. Gardner, R. A. . True and false accusations of child sex abuse. , (1992).
  5. Garven, S., Wood, J. M., Malpass, R. S., Shaw, J. S. More than suggestion: The effect of interviewing techniques from the McMartin Preschool case. J. Appl. Psychol. 83 (3), 347-359 (1998).
  6. Pipe, M., Wilson, J. C. Cues and secrets: Influences on children’s event reports. Dev. Psychol. 30 (4), 515-525 (1994).
  7. Bottoms, B. L., Goodman, G. S., Schwartz-Kenney, B. M., Thomas, S. N. Understanding children’s use of secrecy in the context of eyewitness reports. Law. Hum. Behav. 26 (3), 285-313 (2002).
  8. Gordon, H. M., Lyon, T. D., Lee, K. Social and cognitive factors associated with children’s secret-keeping for a parent. Child. Dev. 85 (6), 2374-2388 (2014).
  9. Lyon, T. D., Malloy, L. C., Quas, J. A., Talwar, V. A. Coaching truth induction, and young maltreated children’s false allegations and false denials. Child. Dev. 79 (4), 914-929 (2008).
  10. Talwar, V., Lee, K. Development of lying to conceal a transgression: Children’s control of expressive behavior during verbal deception. Int. J. Behav. Dev. 26 (5), 436-444 (2002).
  11. Talwar, V., Lee, K. Social and cognitive correlates of children’s lying behavior. Child. Dev. 79 (4), 866-881 (2008).
  12. Talwar, V., Lee, K., Bala, N., Lindsay, R. C. L. Children’s lie-telling to conceal a parent’s transgression: Legal implications. Law. Hum. Behav. 21 (4), 405-426 (2004).
  13. Quas, J. A., Davis, E., Goodman, G. S., Myers, J. E. B. Repeated questions, deception, and children’s true and false reports of body touch. Child. Maltreat. 12 (1), 60-67 (2007).
  14. Tye, M. C., Amato, S. L., Honts, C. R., Devitt, M. K., Peters, D. The willingness of children to lie and the assessment of credibility in an ecologically relevant laboratory setting. Appl. Dev. Sci. 3 (2), 92-109 (1999).
  15. Kelley, S. J., Briere, J., Berliner, L., Bulkley, J. A., Jenny, C., Reid, T. Ritualistic abuse of children. The APSAC Handbook on Child Maltreatment. , 90-99 (1996).
  16. Kopetski, L. M., Rand, D. C., Rand, R., Gardner, R. A., Sauber, S. R., Lorandos, D. Incidence, gender, and false allegations of child abuse: Data on 84 parental alienation syndrome cases. The International Handbook of Parental Alienation Syndrome. , 65-70 (2006).
  17. Nathan, D., Snedeker, M. . Satan’s silence. , (1995).
  18. Trocmé, N., Bala, N. False allegations of abuse and neglect when parents separate. Child. Abuse. Negl. 29 (12), 1333-1345 (2005).
  19. Famularo, R. Psychiatric comorbidity in childhood post-traumatic stress disorder. Child. Abuse. Negl. 20 (10), 953-961 (1996).
  20. Gabbay, V., Oatis, M., Silva, R., Hirsch, G. . Post-traumatic stress disorders in children and adolescents. , (2004).
  21. Ullman, S. E. Relationship to perpetrator, disclosure, social reactions, and PTSD symptoms in child sexual abuse survivors. J. Child. Sex. Abus. 16 (1), 19-36 (2007).
  22. Ullman, S. E., Filipas, H. H. Gender differences in social reactions to abuse disclosures, post-abuse coping, and PTSD of child sexual abuse survivors. Child. Abuse. Negl. 29 (7), 767-782 (2005).
  23. Evans, A. D., Lee, K. Emergence of lying in very young children. Dev. Psychol. 49 (10), 1958-1963 (2013).
  24. Talwar, V., Gordon, H. M., Lee, K. Lying in the elementary school years: Verbal deception and its relation to second-order belief understanding. Dev. Psychol. 43 (3), 804-810 (2007).
  25. Williams, S. M., Kirmayer, M., Simon, T., Talwar, V. Children’s antisocial and prosocial lies to familiar and unfamiliar adults. Infant. Child. Dev. 22 (4), 430-438 (2013).
  26. Fisher, R. P., Geiselman, R. E. . Memory enhancing techniques for investigative interviewing: The cognitive interview. , (1992).
  27. Lamb, M. E., Hershkowitz, I., Orbach, Y., Esplin, P. W. . Tell me what happened: Structured investigative interviews of child victims and witnesses. , (2008).
  28. Lyon, T. D. Interviewing children. Annual Review of Law and Social Science. 10 (10), 73-89 (2014).
  29. Milne, R., Bull, R. Does the cognitive interview help children to resist the effects of suggestive questioning?. Legal. Criminol. Psychol. 8 (1), 21-38 (2003).
  30. Memon, A., Meissner, C. A., Fraser, J. The Cognitive Interview: A meta-analytic review and study space analysis of the past 25 years. Psychol. Public. Policy. Law. 16 (4), 340-372 (2010).
  31. DePaulo, B. M., Lindsay, J. J., Malone, B. E., Muhlenbruck, L., Charlton, K., Cooper, H. Cues to deception. Psychol. Bull. 129 (1), 74-118 (2003).
  32. Lee, K. Little liars: Development of verbal deception in children. Child. Dev. Perspect. 7 (2), 91-96 (2013).
  33. Vrij, A., Fisher, R., Mann, S., Leal, S. Detecting deception by manipulating cognitive load. Trends. Cogn. Sci. 10 (4), 141-142 (2006).
  34. Vrij, A., Mann, S. M., Fisher, R. P., Leal, S., Milne, R., Bull, R. Increasing cognitive load to facilitate lie detection: The benefit of recalling an event in reverse order. Law. Hum. Behav. 32 (3), 252-265 (2008).
  35. Van’t Veer, A., Stel, M., van Beest, I. Limited capacity to lie: Cognitive load interferes with being dishonest. Judgm. Decis. Mak. 9 (3), 199-206 (2014).
  36. Liu, M., Granhag, P. A., Landstrom, S., Roos af Hjelmsater, E., Stromwall, L., Vrij, A. “Can you remember what was in your pocket when you were stung by a bee?”: Eliciting cues to deception by asking the unanticipated. The Open Criminology Journal. 3, 31-36 (2010).
  37. Vrij, A., Leal, S., Mann, S., Fisher, R. Imposing cognitive load to elicit cues to deceit: Inducing the reverse order technique naturally. Psychol. Crime. Law. 18 (6), 579-594 (2012).
  38. Gabbert, F., Hope, L., Fisher, R. P., Jamieson, K. Protecting against misleading post-event information with a self-administered interview. Appl. Cogn. Psychol. 26 (4), 568-575 (2012).
  39. Gentle, M., Milne, R., Powell, M. B., Sharman, S. J. Does the cognitive interview promote the coherence of narrative accounts in children with and without an intellectual disability?. Intl. J. Disabil. Dev. Educ. 60 (1), 30-43 (2013).
  40. Hines, A., Colwell, K., Anisman, C. H., Garrett, E., Ansarra, R., Montalvo, L. Impression management strategies of deceivers and honest reporters in an investigative interview. The European Journal of Psychology Applied to Legal Context. 2 (1), 73-90 (2010).
  41. Porter, S., Yuille, J. C. The language of deceit: An investigation of the verbal clues to deception in the interrogation context. Law. Hum. Behav. 20 (4), 443-459 (1996).
  42. Suckle-Nelson, J. A., Colwell, K., Hiscock-Anisman, C., Florence, S., Youschak, K. E., Duarte, A. Assessment criteria indicative of deception (ACID): Replication and gender differences. The.Open Criminology Journal. 3 (1), 23-30 (2010).
  43. Talwar, V., Murphy, S., Lee, K. White lie-telling in children for politeness purposes. International Journal of Behavioral Development. 31, 1-11 (2007).
  44. Gervais, J., Tremblay, R. E., Desmarais-Gervais, L., Vitaro, F. Children’s persistent lying, gender differences, and disruptive behaviours: A longitudinal perspective. Int. J. Behav. Dev. 24 (2), 213-221 (2000).
  45. Ostrov, J. M. Deception and subtypes of aggression during early childhood. J. Exp. Child. Psychol. 93 (4), 322-336 (2006).
  46. Stouthamer-Loeber, M., Loeber, R. Boys who lie. J. Abnorm. Child. Psychol. 14 (4), 551-564 (1986).
  47. Black, F., Schweitzer, R., Varghese, F. Allegations of child sexual abuse in family court cases: A qualitative analysis of psychiatric evidence. Psychiatr. Psychol. Law. 19 (4), 482-496 (2012).
  48. Colwell, K., Hiscock, C. K., Memon, A. Interviewing techniques and the assessment of statement credibility. Appl. Cogn. Psychol. 16 (3), 287-300 (2002).
  49. Vrij, A., Granhag, P. A., Porter, S. Pitfalls and opportunities in nonverbal and verbal lie detection. Psychol. Sci. Public. Interest. 11 (3), 89-121 (2010).
  50. Walczyk, J. J., Griffith, D. A., Yates, R., Visconte, S. R., Simoneaux, B., Harris, L. L. Lie detection by inducing cognitive load eye movements and other cues to the false answers of "witnesses" to crimes. Crim. Justice. Behav. 39 (7), 887-909 (2012).
  51. Walczyk, J. J., Igou, F. P., Dixon, A. P., Tcholakian, T. Advancing lie detection by inducing cognitive load on liars: A review of relevant theories and techniques guided by lessons from polygraph-based approaches. Front. Psychol. 4 (14), 1-13 (2013).

Play Video

Citazione di questo articolo
Wyman, J., Foster, I., Talwar, V. An Experimental Analysis of Children’s Ability to Provide a False Report about a Crime. J. Vis. Exp. (111), e53773, doi:10.3791/53773 (2016).

View Video