Aritmieën zijn onregelmatige hartritmes die optreden wanneer de elektrische impulsen van het hart abnormaal worden. Deze stoornissen kunnen, afhankelijk van de ernst en de onderliggende oorzaak, tot verschillende symptomen leiden. Enkele veel voorkomende factoren die bijdragen aan aritmieën zijn onder meer hypoxie, ischemie, verstoorde elektrolytenbalans, overmatige blootstelling aan catecholamine, medicijntoxiciteit en overstrekking van de spieren. Aritmieën kunnen worden ingedeeld in twee hoofdtypen, gebaseerd op de snelheid en plaats van oorsprong van abnormale hartritmes. Bradyaritmieën, gekenmerkt door een langzame hartslag die doorgaans minder dan 60 slagen per minuut bedraagt, zijn vaak het gevolg van disfunctie van de sinoatriale (SA) knoop of de atrioventriculaire (AV) knoop. Deze knooppunten zijn essentieel bij het initiëren en coördineren van de elektrische activiteit van het hart. Aan de andere kant worden tachyaritmieën gekenmerkt door een snelle hartslag van meer dan 100 slagen per minuut. Ze kunnen afkomstig zijn uit de boezems of de kamers van het hart. Er zijn twee hoofdtypen abnormale impulsvormingsmechanismen die tot aritmieën kunnen leiden: ectopische pacemakeractiviteit en herintredende circuits.
Ectopische pacemakeractiviteit treedt op wanneer een deel van het hart buiten de reguliere pacemakerplaatsen (SA-knoop en AV-knoop) abnormale elektrische impulsen genereert. Dit kan de typische volgorde van elektrische activering verstoren en tot aritmieën leiden. Inspringende circuits daarentegen omvatten de cirkelvormige beweging van elektrische impulsen in het hart als gevolg van abnormale geleidingsbanen of gebieden met variërende geleidingseigenschappen. Dit kan resulteren in een zichzelf onderhoudende lus van elektrische activiteit, waardoor het hart abnormaal snel of onregelmatig gaat kloppen. De diagnose van aritmieën omvat vaak een elektrocardiogram, dat de elektrische activiteit van het hart registreert. Aanvullende diagnostische hulpmiddelen kunnen bestaan uit Holter-monitoring, gebeurtenisrecorders en elektrofysiologische onderzoeken. Behandelingsopties voor aritmieën zijn afhankelijk van het type, de ernst en de onderliggende oorzaak. Enkele veel voorkomende behandelingen zijn onder meer medicijnen die het hartritme reguleren, elektrische cardioversie, implanteerbare apparaten zoals pacemakers of defibrillatoren, en, in sommige gevallen, chirurgische ingrepen.
