Het manuscript presenteert een minimaal invasief zenuw- en spiersparend chirurgisch protocol om occipitale zenuwen te decomprimeren, met als doel occipitale neuralgie te verbeteren.
Occipitale neuralgie (ON) onderscheidt zich als een van de meest verontrustende vormen van hoofdpijnstoornissen, die zich onderscheidt door aanhoudende pijn aan de schedelbasis, terugkerende occipitale hoofdpijn en hoofdhuiddysesthesie of allodynie. ON is berucht om zijn niet-aflatende lijdensweg, die een ernstige impact heeft op het leven van de getroffenen. De onophoudelijke pijn, die vaak naar boven uitstraalt van de schedelbasis naar de hoofdhuid, kan zeer slopend zijn. Patiënten hebben vaak last van ondraaglijke occipitale hoofdpijn, waardoor zelfs routinematige dagelijkse activiteiten een formidabele uitdaging zijn. De extra last van hoofdhuiddysesthesie of allodynie, waarbij ogenschijnlijk onschuldige stimuli hevige pijn veroorzaken, verergert het lijden. Deze neuralgie komt voornamelijk voort uit de mechanische compressie die wordt uitgeoefend op de occipitale zenuwen langs de neklijn. In dit artikel presenteren we een minimaal invasieve zenuw- en spiersparende techniek die gericht is op het verlichten van deze compressie op de occipitale zenuwen. Nauwkeurige diagnose en effectieve behandeling zijn van het grootste belang bij het bieden van verlichting aan personen die tegen deze aandoening vechten. Zenuwblokkades met lokale anesthesie zijn een hoeksteen van de diagnose geworden en dienen zowel als een bevestiging van occipitale neuralgie als een mogelijke therapeutische interventie. Deze procedures bieden cruciaal inzicht in de bron van de pijn en bieden tegelijkertijd voorbijgaande respijt. De echte doorbraak ligt echter in de innovatieve techniek die we voorstellen – een procedure die de mechanische compressie aan de neklijn aanpakt, wat een prominente factor is die bijdraagt aan occipitale neuralgie. Door de aangetaste occipitale zenuwen zorgvuldig te decomprimeren met behoud van hun integriteit en het omliggende spierweefsel, biedt deze minimaal invasieve benadering patiënten een potentieel pad naar duurzame verlichting. Opmerkelijk is dat de procedure onder plaatselijke verdoving kan worden uitgevoerd, waardoor de invasiviteit van traditionele operaties wordt verminderd en de downtime van de patiënt tot een minimum wordt beperkt.
Occipitale neuralgie (ON) is een chronische hoofdpijnaandoening die aanhoudende doffe pijn in de achterkant van het hoofd veroorzaakt. De pijn, die verschilt van typische migraine, is vaak resistent tegen standaard migrainebehandelingen vanwege mechanische compressie op de occipitale zenuwen2, met name langs hun verloop door de neklijn3. Aan de andere kant kunnen chirurgische opties effectief zijn, maar omvatten invasieve procedures en langere hersteltijden 4,5. We presenteren hier een nieuwe benadering van de occipitale zenuwen, die minimaal invasieve decompressie, minimale downtime en behoud van spier- en gevoelige zenuwtakken mogelijkmaakt6.
Het diagnosticeren van ON is gebaseerd op gerichte zenuwblokkades, die de pijn tijdelijk verminderen en helpen bij het lokaliseren van het exacte gebied van zenuwcompressie7, waardoor chirurgische decompressie wordt begeleid 8,9. In tegenstelling tot typische migrainebehandeling, richt onze aanpak zich op de mechanische oorzaak van ON en biedt het een levensvatbare therapeutische optie die verder gaat dan medicatie.
Talrijke klinische en anatomische studies hebben geleid tot de decompressietechniek van de occipitale zenuw zoals beschreven in 2,3,10,11,12,13. Hoewel deze techniek veilig en effectief is gebleken, zijn de voordelen van de hier gepresenteerde minimaal invasieve techniek onder meer verminderde morbiditeit van de patiënt, verkorte postoperatieve herstelperioden en minder risico’s op door iatrogene veroorzaakte pijn als gevolg van mogelijke neuroomvorming. Met name het behoud van neurale en spierstructuren draagt bij aan snelle en gunstige resultaten. De grote en kleine occipitale zenuwen kunnen via de beschreven aanpak worden blootgelegd en gedecomprimeerd. Voor het doel van dit artikel wordt alleen een grotere decompressie van de occipitale zenuw beschreven om de occipitale neuralgie te verbeteren, wat het gevolg is van kleinere occipitale neuralgie. De derde occipitale zenuw is verantwoordelijk voor zeldzame gevallen van occipitale neuralgie in onze praktijk, die vanwege de mediale lokalisatie met een aparte benadering worden aangepakt. De beschreven techniek omvat de systematische exploratie van de doorgang van de grote occipitale zenuw door de semispinalis capitis, die een compressiepunt kan vertegenwoordigen. Verder onderzoek en klinische validatie zijn gerechtvaardigd om de volledige reikwijdte van de werkzaamheid en veiligheid ervan vast te stellen.
Occipitale neuralgie is een van de meest slopende vormen van hoofdpijn, voornamelijk als gevolg van de chronische pijn die niet aflaat. Een onderzoek naar de prevalentie van aangezichtspijn in 2009, dat vaak wordt gebruikt als referentie voor occipitale neuralgie, vond een ON-prevalentie van 3,2 per 100.00014. Deze statistieken onderschatten het probleem grotendeels, wetende dat ON in slechts 8,3% van de gevallen verantwoordelijk is voor aangezichtspijn en dat tot 25% van de gevallen van opname op de spoedeisende hulp betrekking heeft op hoofdpijn als gevolg van occipitale neuralgie15.
We vinden in onze praktijk dat ON alleen of in combinatie met andere migraines een van de meest voorkomende vormen van chronische hoofdpijn is, mogelijk als gevolg van een morbide houding met de nek in flexie voor computers en smartphones meerdere uren per dag, een zittende levensstijl en beperkte tijd buitenshuis.
De hier geschetste chirurgische benadering biedt een zeer efficiënte manier om onder plaatselijke verdoving toegang te krijgen tot de occipitale zenuwen. Grotere occipitale neuralgie kan samengaan met kleinere occipitale neuralgie, aangezien deze zenuwen communicerende vertakkingen hebben en hun territoria overlappen. Door dezelfde chirurgische aanpak te gebruiken, kunnen beide zenuwen worden verkend en gedecomprimeerd wanneer dit geïndiceerdis 6. De acceptatie van de procedure door de patiënt was gunstig, met een gemiddelde duur van ongeveer 45 tot 60 minuten die nodig was voor voltooiing per kant.
De nauwgezette identificatie en het behoud van zenuwvezels vormen een kenmerk van deze aanpak. Dankzij het minimaal invasieve karakter van de procedure die onder plaatselijke verdoving kan worden uitgevoerd, beoordeelt de operator de werkzaamheid van decompressie aan het einde van de procedure door de patiënt te instrueren om deel te nemen aan hoofdbewegingen en gesprekken, waardoor de afwezigheid van resterende compressiepunten wordt gegarandeerd.
Een cruciaal facet van deze procedure ligt in de nadruk op vroege en frequente hoofdmobilisatie, die meerdere keren per dag wordt uitgevoerd. Deze praktijk dient om de vorming van verklevingen tussen zenuwvezels en het chirurgische litteken te ontmoedigen, die anders het herstel zouden kunnen belemmeren.
Het is essentieel om te erkennen dat niet alle patiënten geschikte kandidaten zijn voor deze techniek. Met name personen met kwetsbaarheid of verhoogde angstniveaus kunnen de procedure mogelijk niet comfortabel verdragen onder pure lokale anesthesie. In bepaalde gevallen kunnen patiënten plotseling ongemak ervaren, omdat zelfs de kleinste manipulatie van een ontstoken occipitale zenuw zenuwontsteking kan veroorzaken. In deze gevallen wordt lokale anesthesie rechtstreeks op de zenuwvezels gespoten met onmiddellijke verlichting.
Deze chirurgische aanpak vertegenwoordigt een minder invasief alternatief in vergelijking met eerder voorgestelde decompressietechnieken. Het vermogen om zowel zenuw- als spiervezels te sparen, draagt bij aan een opmerkelijke vermindering van het aantal complicaties. We stellen dat deze minimaal invasieve, maar zeer effectieve methodologie de toegankelijkheid van chirurgische decompressie als een definitieve behandelingsoptie voor occipitale neuralgie zal verbreden, en hoop zal bieden aan een breder spectrum van patiënten.
The authors have nothing to disclose.
De auteurs erkennen de technische hulp van Alexandra Curchod, Yuliethe Martins en het Filmatik Global-team. Dit werk werd in zijn geheel gefinancierd door het Global Medical Institute.
30G Needle | 0.3×13 mm, BD Microlance 3, Spain | ||
Bipolar Forceps | McPerson, bipolar forceps, Erbe, Switzerland | 20195 | |
Chlorhexidine | Hibidil, Chlorhexidini digluconas 0.5 mg/mL, Switzerland | 120099 | |
dissection scissors | Jarit supercut, Integra Lifescience, USA | 323720 | |
Doppler | Dopplex DMX Digital Doppler, High Sensitivity 10MHz probe, Huntleigh Healthcare, Wales, United Kingdom | ||
Ethilon 5/0 Suture | Ethicon, USA | 698 G | |
Lidocaine ephinephrine 1% | Rapidocain 1% 10 mg/mL, Sintetica, Switzerland | ||
Lighted retractor | Electro Surgical Instrument Company, Rochester, NY | 08-0195 | |
Magnifying loops | Design for vision, USA | ||
Opsity spray | Smith & Nephew, USA | ||
Sterile gloves | Sempermed sintegra IR, Ireland | ||
Sterillium | Sterillium disinfectant, Switzerland | ||
Surgical blade n.15 | Carbon steel surgical blades, Swann-Morton, England) | 205 | |
Surgical drapes and gauzes | Halyard Universal pack, USA | 88761 | |
Surgical instruments | Bontempi medical Italy | ||
Surgical shaver | Carefusion, USA | ||
Syringe 5cc | BBraun, Omnifix Luer Lock Solo, Switzerland | ||
Triamcinolone 10mg | Triamcort depot 40 mg/mL, Zentiva Czech Republic |