Kütle spektrometrik tespiti ile dietilptirokarbonat bazlı kovalent etiketlemenin gerçekleştirilmesi için deneysel prosedürler açıklanmıştır. Dietilpyrokarbonat, solvent erişilebilir amino asit kalıntılarının değiştirilmesine yol açan, ilgi çekici protein veya protein kompleksi ile basitçe karıştırılır. Modifiye kalıntılar proteolitik sindirim ve sıvı kromatografisi/kütle spektrometresi analizinden sonra tanımlanabilir.
Bir proteinin yüksek sıralı yapısını karakterize etmek, işlevini anlamak için gereklidir. Kütle spektrometresi (MS), özellikle geleneksel yöntemlerle incelenmesi zor protein sistemleri için bu amaç için güçlü bir araç olarak ortaya çıkmıştır. Bir proteinin yapısını MS ile incelemek için, bir proteinin yapısal bilgilerini kütlesine kodlayan çözeltide spesifik kimyasal reaksiyonlar gerçekleştirilir. Özellikle etkili bir yaklaşım, solvent erişilebilir amino asit yan zincirlerini kovalent olarak değiştiren reaktifler kullanmaktır. Bu reaksiyonlar, proteolitik sindirim ve tandem kütle spektrometresi ile birleştirildiğinde kalıntı düzeyinde çözünürlükle lokalize edilebilen kütle artışlarına yol açar. Burada, dietilpyrokarbonat (DEPC) kullanımıyla ilişkili protokolleri MS algılaması ile birlikte bir kurdent etiketleme reaktifi olarak açıklıyoruz. DEPC, ortalama proteindeki kalıntıların% 30’una kadar etiketleme yapabilen ve böylece mükemmel yapısal çözünürlük sağlayan son derece elektrofilik bir moleküldür. DEPC, MS ile birlikte β2-mikroglobulin gibi küçük tek etki alanı proteinleri için monoklonal antikorlar gibi büyük çok alanlı proteinlere yapısal bilgi elde etmek için başarıyla kullanılmıştır.
Proteinler hemen hemen her fizyolojik süreçte temel biyomoleküllerdir. Proteinlerin gerçekleştirdiği fonksiyonların çeşitliliği, benimsedikleri yapılar ve diğer biyomoleküllerle olan etkileşimleri nedeniyle mümkündür. Protein fonksiyonunu daha derin bir düzeyde anlamak için, bu önemli yapısal özellikleri ve etkileşimleri aydınlatmak için biyokimyasal ve biyofiziksel araçlara ihtiyaç vardır. Geleneksel olarak, X-ışını kristalografisi, kriyojenik elektron mikroskopisi ve nükleer manyetik rezonans (NMR) spektroskopisi protein yapısını ortaya çıkarmak için istenen atom seviyesi detayını sağlamıştır. Bununla birlikte, zayıf kristalleşme davranışı, sınırlı protein mevcudiyeti, aşırı numune heterojenliği veya moleküler ağırlık sınırlamaları nedeniyle çok sayıda protein sistemi bu tekniklerle sorgulanamaz. Sonuç olarak, bu sınırlamaların üstesinden gelen daha yeni analiz yöntemleri ortaya çıkmıştır. Protein yapısal bilgilerini sağlayabilecek gelişen teknikler arasında kütle spektrometresi de yer alıyor.
Kütle spektrometresi (MS) bir molekülün kütle-şarj (m/z) oranını ölçtİğİnden, istenen yapısal bilgilerin proteinin kütlesine kodlanarak protein daha yüksek sıralı yapısal bilgiler elde edilmelidir. Bu bilgileri kodlamak için hidrojen-döteryum değişimi (HDX) 1,2 ,3,4,kimyasal çapraz bağlama (XL)5,6ve kurcalama etiketleme (CL) 7 , 8,9,10dahil olmak üzere çeşitli yaklaşımlar geliştirilmiştir. HDX’te omurga ortası hidrojenler, solvent erişilebilirliğine ve H-bonding kapsamına bağlı oranlarda biraz daha büyük döteryumlarla değiştirilir. HDX’in kapsamı, bu parçaları kütle spektrometresi ile ayırmadan ve ölçmeden önce proteini peptit parçalarına hızla sindirerek veya yukarıdan aşağıya bir deneyde proteini ayırarak lokalize edilebilir. Değişim hızının belirlenmesi protein dinamikleri hakkında daha fazla bilgi sağlar. HDX, geri değişimle ilgili zorluklara ve tekrarlanabilirliği en üst düzeye çıkarmak için özel ekipman ihtiyacına rağmen protein yapısını karakterize etmek için değerli bir araç olduğunu kanıtlamıştır. XL-MS’de proteinler, belirli bir protein içindeki veya iki protein arasındaki bitişik kalıntı yan zincirlerini aktif olarak bağlayan iki fonksiyonel reaktiflerle reaksiyona sokulur. Bunu yaparken XL-MS, protein yapısını karakterize etmek için kullanılabilecek mesafe kısıtlamaları sağlayabilir. Proteinin çapraz bağlı bölgeleri proteolitik sindirim ve ardından sıvı kromatografisi (LC)-MS analizi ile tanımlanabilir. XL-MS, iç hücreler de dahil olmak üzere çeşitli protein komplekslerini incelemek için kullanılan çok yönlü bir araç olsa da, XL ürünlerinin tanımlanması zordur ve özel yazılım gerektirir.
CL-MS son zamanlarda protein yapısını ve etkileşimlerini incelemek için tamamlayıcı ve bazen alternatif MS tabanlı bir araç olarak ortaya çıkmıştır. CL-MS’te, bir protein veya protein kompleksi, solvent maruz kalan yan zincirlerle reaksiyona girebilen tek fonksiyonlu bir reaktif ile birlikte değiştirilir (Şekil 1). Bir protein veya protein kompleksinin modifikasyon kapsamları farklı koşullar altında karşılaştırılarak, konformasyon değişiklikleri, bağlama bölgeleri ve protein-protein arayüzleri ortaya çıkabilir. CL reaksiyonu sonrasında, genellikle tek amino-asit düzeyinde, proteinlerin proteolitik olarak sindirildiği, peptit parçalarının LC ile ayrıldığı ve modifiye edilen bölgelerin tandem MS (MS/MS) kullanılarak tanımladığı tipik aşağıdan yukarıya proteomik iş akışları kullanılarak meydana özgü bilgiler elde edilebilir. Biyokonjuge kimyanın zengin tarihi, CL-MS deneyleri için çok sayıda reaktifi kullanıma sunmuştur. CL reaktifleri iki genel kategoriye ayrılır: (i) spesifik ve (ii) spesifik olmayan. Spesifik reaktifler tek bir fonksiyonel grupla (örneğin, serbest aminler)8,10 ile reaksiyona girilir ve uygulanması kolaydır, ancak sınırlı yapısal bilgi sağlama eğilimindedirler. Spesifik olmayan reaktifler çok çeşitli yan zincirlerle reaksiyona girer, ancak genellikle bu yüksek reaktif türleri üretmek için lazerler veya senkrotron kaynakları gibi özel ekipmanlar gerektirir. Hidroksil radikalleri, çeşitli koşullar altında çok çeşitli proteinleri ve protein komplekslerini incelemek için hidroksil radikal ayak izi (HRF)7,11,12,13 deneylerinde uygulanan, en sık kullanılan spesifik olmayan reaktiftir.
Araştırma grubumuz, CL-MS deneyleri14 , 15 , 16 ,17 , 18 , 19,20 , 21 , 22,23,24,25bağlamında protein yapısını ve etkileşimlerini incelemek için dietilpyrokarbonat (DEPC) adı verilen nispeten spesifik olmayan başka bir reaktifibaşarıylakullanmıştır. DEPC, ortalama proteindeki amino asitlerin% 30’una kadar reaksiyona girerken, belirli etiketleme reaktiflerinin basitliğini sunar (yani, reaksiyonları gerçekleştirmek için özel bir ekipman gerekmez). Son derece elektrofilik bir reaktif olarak DEPC, sistein, histidin, lizin, tirozin, serin ve threonine kalıntılarının N-terminus ve nükleofilik yan zincirleri ile reaksiyona girer. Tipik olarak, bu reaksiyonların tek bir ürünü üretilir ve 72.02 Da’lık bir kütle artışına neden edilir. Bu tek ürün türü, proteinler hidroksil radikalleri ile reaksiyona girdiğinde üretilebilen 55 farklı ürünle tezat oluşturur7. Bu tür basit kimya, etiketli sitelerin tanımlanmasını kolaylaştırır.
Burada, protein yapısını ve etkileşimlerini incelemek için DEPC tabanlı CL-MS kullanımına yönelik protokoller sunuyoruz. Reaktif hazırlama, DEPC-protein reaksiyonları, protein sindirim koşulları, LC-MS ve MS/MS parametreleri ve veri analizi ile ilgili ayrıntılar açıklanmıştır. Ayrıca protein-metal, protein-ligand ve protein-protein etkileşimlerinin yanı sıra ısıtma sırasında yapısal değişikliklere uğrayan proteinlerden örnek sonuçlar sağlayarak DEPC etiketlemesinin faydasını gösteriyoruz.
Kritik Adımlar
Güvenilir etiketleme sonuçları sağlamak için deneysel tasarımla ilgili çeşitli noktalar göz önünde bulundurulmalıdır. İlk olarak, protein etiketlemeyi en üst düzeye çıkarmak için, depc ile reaksiyona girebilecekleri ve etiketleme kapsamını düşürebilecekleri için güçlü nükleofilik gruplara (örneğin Tris) sahip tamponlardan kaçınmak gerekir. Bu tür tamponların etiketli kalıntılarla reaksiyona neden olabileceği, etiketin çıkarılmasına ve dolayısıyla yap…
The authors have nothing to disclose.
Yazarlar, Grant R01 GM075092 kapsamında Ulusal Sağlık Enstitüleri’nden (NIH) destek kabul ediyorlar. Burada açıklanan verilerin bir kısmını elde etmek için kullanılan Thermo Orbitrap Fusion kütle spektrometresi, Ulusal Sağlık Enstitüleri hibesi S10OD010645’ten alınan fonlarla elde edildi.
1.5 mL microcentrifuge tube | Thermo Fisher Scientific | 3448 | |
3-(N-morpholino)propanesulfonic acid | Millipore Sigma | M1254 | |
3-(N-morpholino)propanesulfonic acid sodium salt | Millipore Sigma | M9381 | |
Acclaim PepMap RSLC C18 Column | Thermo Scientific | 164537 | 300 μm x 15 cm, C18, 2 μm, 100 A |
Acetonitrile | Fisher Scientific | A998-1 | |
Diethylpyrocarbonate | Millipore Sigma | D5758 | |
HPLC-grade water | Fisher Scientific | W5-1 | |
Imidazole | Millipore Sigma | I5513 | |
Immobilized chymotrypsin | ProteoChem | g4105 | |
Immobilized trypsin, TPCK Treated | Thermo Fisher Scientific | 20230 | |
Iodoacetamide | Millipore Sigma | I1149 | |
Tris(2-carboxyethyl)phosphine | Millipore Sigma | C4706 |