Polietilen kromozomları, yan yana yerleştirilmiş birkaç DNA ipliğine sahip dev interfaz kromozomlarıdır. 1881 yılında Balbiani tarafından tükürük bezleri, bağırsaklar, kaslar, malpighian tübülleri ve larvaların hipoderminde keşfedildiler Chironomus plumosus. Bu nedenle, bunlara "tükürük bezi kromozomları" da denir. Bunlar Diptera ve Collembola gibi böceklerde ; memelilerin bazı organlarında; ve sinerjitler, çiçekli bitkilerin antipodlarında bulunur. Politen kromozomları ayrıca Drosophila'daki tükürük bezi hücrelerinde düzenli olarak gözlenir.
Polietilen kromozomlu hücreler ile mitotik olarak bölünen hücreler arasında belirli farklılıklar vardır. Birincisi, DNA replikasyonundan sonra çok sayıda kromatidin birikmesine neden olan hücre bölünmesinin olmamasıdır. İkincisi, DNA replikasyonunun her turundan sonra DNA iplikçiklerinin ayrılmamasıdır, bu da yan yana düzenlenmiş birkaç bin kromatid ile sonuçlanır. Üçüncüsü, ardışık DNA replikasyon döngüleri sırasında bozulmamış nükleer membran ve nükleolustur.
Bantlama desenleri
Kromatin kompaksiyonundaki varyasyon, politen kromozomunun uzunluğu boyunca farklı kromatin konsantrasyonlarına neden olabilir. Homolog kromozomlar aynı kromatin sıkışmasına sahip olduklarından ve yan yana düzenlendiklerinden, kromomerler adı verilen çok sayıda kompakt koyu bantla sonuçlanır. Bantlar arasındaki bölgeler interband veya inter-kromomere bölgeleri denir. İnterbandlar hafifçe boyanır ve dekondens kromatinden oluşur. Kromomer desenleri belirli bir türe özgüdür, ancak kromomerlerin sayısı ve boyutu organizmanın ömrü boyunca değişebilir.
Puflar
Bazı durumlarda, interband bölge, RNA sentezine izin vermek için gevşek bir şekilde sarılmış puflar adı verilen genişletilmiş yapılar oluşturur. Bu nedenle, puflar transkripsiyon sürecini incelemek için mükemmel modellerdir. Bazı türlerin tükürük bezlerinde "Balbiani halkaları" adı verilen son derece büyük puflar bulunur. Bunlar çok yüksek bir transkripsiyon oranını destekleyen dekondens kromatine sahiptir.
