Frailty syndrome is commonly seen in the aged and reflects multi-system physiological change. However, with reduced functional reserve and resilience frailty is also known to be common in the HIV infected population. This study outlined an easily administered screening test to identify HIV patients with frailty. When significant components of frailty are identified, clinicians will be able to focus on amelioration of the problem and promote reversion to the pre-frail state.
Testlerin bir pil oluşan basit, geçerliliği protokol zaaf sendromlu yaşlı hastaları belirlemek için kullanılabilir. Stres azalmış rezerv ve direnç Bu sendrom artan yaşla birlikte görülme sıklığı artar. Yaşlılarda, zaaf zayıf ön zayıf olmayan zayıf gelen fonksiyon adım adım kaybı devam edebilir. Biz HIV ile enfekte hastalarda zaaf okudu ve ~ 20% yaşlı 1,2 için geliştirilmiş katı kriterleri kullanarak Fried fenotip kullanarak zayıf olduğunu buldu. HIV enfeksiyonunda sendromu daha genç yaşlarda ortaya çıkar.
HIV hastalarında 1) istemsiz kilo kaybı için kontrol edildi, yürüme hızı tarafından belirlenir 2) yavaşlık gibi, 3) bir kavrama dinamometre ile ölçülen zayıflık, 4) bir depresyon ölçeği yanıtları ile yorgunluk ve 5) düşük fiziksel aktivite değerlendirilmesi ile belirlendi kilokalori bir hafta süre içinde harcanan. Ön zaaf herhangi iki beş kriterlerine mevcuttu ve herhangi bir üç eğer zaaf mevcuttubeş kriter anormal idi.
Testler tamamlanması yaklaşık 10-15 dakika sürer ve rutin klinik ziyaretleri sırasında sağlık görevlileri tarafından yapılabilir. Test sonuçları standart tablolara bakarak puanlanır. Tek bir hastada zaaf katkıda beş bileşenden anlama klinisyen ilgili temel sorunları çözmek için izin verebilirsiniz, birçoğu rutin HIV klinik ziyaretleri belirgin değildir.
Daha ABD'de HIV-1 enfekte bireylerin yarısından 2015 yılına kadar 50 yaş üzerinde olacağını Hastalık Kontrol projeler için Merkezleri. HIV-1 enfekte hastaların artan yaşam beklentisi morbidite ve mortalite riski HIV pozitif büyükleri yerleştirerek, yaşlanma ile ilgili komorbidite beklenmedik bir artışa yol açmıştır. Bu önemli bir örnek HIV-1 ile enfekte yetişkinlerin hızlandırılmış yaşlanma önemli bir rol oynayabilir zaaf yeni açıklanan sendromu, ile. 3-7
Kırılganlık fizyolojik sistemlerin kümülatif düşüş kaynaklanan stres düşmüştür rezerv ve direniş bir biyolojik sendromu, gibi yaşlı tanımlanan ve genellikle zaman içinde adım adım fonksiyonel düşüş ilerledikçe edilmiştir. Zaaf klinik önemi sendrom, azalmış fonksiyon ve hareketlilik gibi olumsuz sağlık sonuçlarının tahmin yüksek riskli bir devlet, hospitalizat kabul olmasıdırSon 10 yıl içinde iyon ve ölüm. 8 Çeşitli çalışmalar farklı toplumlarda zaaf değerlendirmek için çalıştık. Fried ve arkadaşları.. Zaaf 2 Onların tanımı yaşlanma kadınların bir çalışmada doğrulanmıştır. Bir kardiyovasküler çalışmaya dahil edildi 65 yaş üstü erkek ve kadınlarda zaaf okudu kendi tanımı 9 değişiklikler dahil olmak üzere diğer çalışmalarda kullanılmaktadır HIV-1 ile enfekte bireyler. 4-7 Kızarmış et al. hatta engelli veya komorbidite yokluğunda 65 yaş üstü nüfusun% 7 zayıf olduğunu gösterdi bir zayıf fenotip tarif daha 20-26% yaşlı, oysa 80 yaş arasında 2 Kırılganlık bir birincil bulgu olabilir. zayıf, ama aynı zamanda kanser, ateroskleroz, enfeksiyon (HIV) ya da depresyon gibi Bir akut olgu ya da ko-morbidite bir sonucu olarak, bir ikinci tanı. 10. Buna ek olarak, diğer faktörler büyük olasılıkla Örneğin, intravenöz uyuşturucu, HIV hastalarında zaaf katkıda,yoksulluk ve akıl hastalığı.
Frailty olmayan HIV enfeksiyonlu hastalarda daha genç yaşlarda HIV-1 ile enfekte hastalarda bulunmuştur. 4 Eski HIV-1 sık daha ciddi HIV hastalığı olan mevcut ve genç bireylere göre daha kısa bir yaşam süresi var enfekte bireyler, genellikle teşhis değildir, çünkü Hastalık sürecinde çok geç saatlere kadar. 11 diğer nedeni yaşlı hastalarda HIV-1 ile etkileşim daha yandaş hastalık olduğunu olabilir. Eski HIV-1 enfekte kişilerde HIV-1 enfeksiyonu olmadan yaştaki kontrol bireylere göre frailer olarak tanımlanmıştır. 4
Zaaf erken aşamalarında (örneğin müdahaleler tersine çevirmek için dayanıklılık kaybı, protein-enerji malnütrisyonu, depresyon, D vitamini eksikliği ve diğer zaaf ilgili koşullar) tükenmiş rezervleri önce kritik ulaşmak geri dönüşümlü olabilecek HIV-1 ile enfekte hastalarda zaaf klinik ölçümü önemlidir yol açan eşikgeri dönüşü olmayan güvenlik açığı ve fonksiyonel düşüş.
Previous studies of HIV and frailty: Two retrospective studies by Desquilbet et al. assessed frailty in a cohort of men who have sex with men from the Multicenter AIDS Cohort Studies (MACS). Both studies used a shortened definition of frailty containing fewer criteria than did our study. The first study compared frailty in HIV-1 infected men in the pre-treatment era to a control group of HIV uninfected men.4 There were similar rates of frailty in HIV+ men older than 55 years and HIV- men older than 65 years; frailty was found to occur earlier in HIV-1 infected men. Our study had similar findings of an earlier occurrence of frailty phenotype, but we obtained higher rates of frailty compared with MACS, possibly because our use of the full Fried frailty criteria versus surrogate administrative data, but also because of the different population of patients in our study.
Another study by Desquilbet et al. evaluated CD4 cell count and HIV viral load as predictors of frailty in HIV+ men and found that lower CD4 cell counts and viral loads of more than 50,000 copies of RNA were significantly associated with frailty.5 Also the prevalence of frailty declined in the era of ART. Despite differences in measuring frailty and in population characteristics our study concluded like Desquilbet et al. that a low CD4 cell count is significantly associated with frailty and that patients on long-term ART have less likelihood of developing frailty.1 Premature occurrence of prevalence of frailty, shorter duration of ART, more co-morbidities and lower CD4 count were associated with frailty in both studies, but we did not find a strong association between psychiatric diagnosis and frailty. We found a positive relationship between length of ART and not being frail (Figure 1).
Our findings of frailty in HIV patients: Our initial hypothesis that age was not significantly important when measuring frailty of patients with low CD4 cell counts was confirmed. Frailty is likely more causally related to the inflammatory state and profound immunosuppression found in many patients with low CD4 cell counts. Many of these patients had a history of recently treated opportunistic infections. Because of these observations we propose that an active diagnosis of AIDS (CD4 cell count <200 cells/μl) is a significant co-morbidity itself and significantly predisposes patients to being frail. All of our frail patients had at least one co-morbidity besides HIV itself. Our frail patients <50 years had significantly fewer co-morbidities than the frail population >50 years, though in comparison, the younger people had a lower CD4 cell count.
Our other hypothesis was that frailty may be temporary in younger patients with low CD4 cell counts and may revert when CD4 cell counts improve. We were limited by the low number of patients and this hypothesis could not be proven, but it was a likelyexplanation for the small number of patients in which reversal was demonstrated (Table 1). Longer antiretroviral treatment was found to be protective for frailty (Figure 1). This fact on its own would support the recommendations of starting ART at higher CD4 counts and continuing ART without any treatment breaks. We believe that the main reason by which length of ART treatment was shown to be protective for frailty is that patients on long term treatment are more likely to have better control of co-morbidities as well as HIV and less likely to be frail.
In conclusion we have observed an association between low CD4-cell counts and frailty, which is not affected by age, viral load or the presence of co-morbidities. Effective treatment with ART plays a protective role against frailty, reinforcing the importance of effective ART. Early implementation of ART in the care of HIV patients may protect against frailty. Though not tested in our study, future research should address other interventions known to reverse frailty in the aged including treating deconditioning, protein-energy malnutrition, depression, and vitamin D deficiency.
The authors have nothing to disclose.