Yetişkin insan iskeleti, kıkırdak, tendon ve bağlarla bağlanan 206 kemikten oluşur. İskelet, insan vücudu için sert bir çerçeve sağlar, iç organları korur ve hareket yeteneği sağlar. İnsan iskelet sistemi aksiyal ve apendiküler iskeletlerden oluşur. Kemik dokusu, genel sağlık için gerekli olan özel kemik hücreleri tarafından sürekli olarak yıkılır ve yeniden oluşturulur. Düzensiz kemik hücreleri ve kandaki kimyasal bileşiklerin yanlış seviyeleri kemik hastalıklarına yol açar.
Aksiyal iskelet 80 kemikten oluşur ve üç bölgeye ayrılır: kafatası, vertebral kolon ve göğüs kafesi. Kafatasının üst kısmı (kranyum) beyni çevreleyen sekiz kemikten oluşurken, alt kısım 14 kemikten oluşur. Vertebral kolon 33 vertebradan oluşur: yedi servikal, 12 torasik, beş lomber, beş kaynaşmış sakral vertebra ve dört kaynaşmış koksigeal vertebra.
Göğüs kafesi vertebral kolona stabilite katar ve ayrıca akciğerleri ve kalbi korur. Kostovertebral eklem yoluyla torasik vertebraya bağlanan 12 çift kaburgadan oluşur. Göğüs kafesinin ön kısmı, kostal kıkırdaklar yoluyla sternuma (göğsün ön kısmının ortasındaki düz kemik) bağlanır. Her iki taraftaki ilk yedi kaburga, kıkırdakları doğrudan sternuma bağlandığından gerçek kaburga olarak bilinir. Sekizden 12'ye kadar olan kaburgalara sahte kaburgalar denir, çünkü doğrudan sternuma yapışmazlar. Ancak, sekiz, dokuz ve onuncu kaburgalar yukarıdaki kaburgalar üzerinden sternuma bağlanır. On birinci ve 12’nci kaburgalar yüzen kaburgalar olarak adlandırılır, çünkü bunlar sadece arkadaki vertebral kolona bağlanır, ancak sternum ile bağlantıları yoktur.
Ek iskelet sistemi aksiyal iskelete eklenen uzuvlara ait 126 kemikten oluşur. Apekdiküler iskelet sistemi birkaç farklı kemik türlerinden oluşur.
Kemik, osseöz doku olarak bilinir. Kemik dokusunun hücreleri, kemiklere güç ve sertlik sağlayan madde olan matriste dağılır. Matris, organik bileşenlerden (esas olarak kollajen) ve kalsiyum fosfat, kalsiyum hidroksit ve magnezyum florür gibi kristalize mineral tuzları içeren inorganik bileşenlerden oluşur.
Üç ana kemik hücresi türü vardır: osteoblastlar, osteoklastlar ve osteositler. Osteoblastlar ve osteoklastlar zıt işlevlere sahiptir. Osteoblastlar kemik matrisini oluştururken, osteoklastlar onu yıkar. Her iki işlev de yaşam boyunca devam eder ve her ikisi de sağlık için gereklidir. Kemik oluşturmak, kemikleri güçlü tutmak için önemlidir; kemiğin yıkılması ise, kan dolaşımındaki kalsiyum seviyelerinin (kalp gibi diğer organların sağlığı için hayati önem taşır) korunmasına izin gereklidir.
Osteositler, osteoblastlardan olgunlaşan ve matriks ile çevrili hücrelerdir. Osteositler, kandaki kalsiyum ve diğer minerallerin seviyelerini algılayarak kemikteki mikroskobik kanallar yoluyla kanla iletişim kurar. Daha sonra bu hücrelerin aktivitesini etkileyen maddeleri salgılayarak osteoblastların ve osteoklastların işlevlerini kontrol ederler.
İskelet sisteminin birçok hastalığının ortak bir özelliği vardır: zayıf mineral içeriği nedeniyle zayıf kemikler. Örneğin, kemik mineral yoğunluğunda bir azalma ile karakterize olan osteoporoz. Osteoporoz en sık postmenopozal kadınlarda görülür, ancak erkeklerde ve premenopozal kadınlarda da ortaya çıkabilir. Bu hastalıkta osteoblast aktivitesinden daha fazla osteoklast vardır. Osteoporozu olan hastalarda, özellikle omurga, kalça ve el bileği kırıkları riski büyük ölçüde artmıştır.
Bir başka yaygın kemik hastalığı renal osteodistrofidir. Bu hastalık, kronik böbrek hastalığında mineral ve kemik bozukluğu olarak bilinen daha büyük bir durumun bir parçasıdır. Böbrekler, kemik sağlığı için kritik olan kalsiyum, fosfor ve D vitamininin düzenlenmesi de dahil olmak üzere birçok işlevi yerine getirir. Böbrekler diyabetik böbrek hastalığında olduğu gibi düzgün çalışmadığında, kemikler zayıflayabilir ve ağrılı hale gelebilir ve ayrıca eklemler de ağrılı hale gelebilir.
