Bu protokol, fetal bağırsak dokusundan üç boyutlu bir bağırsak modeli olan enteroidlerin kurulmasını detaylandırır. Model karakterizasyonunda epitel biyobelirteçlerinin immünofloresan görüntülemesi kullanıldı. Bakteriyel bir endotoksin olan lipopolisakkaritlerin apikal maruziyeti, mikroenjeksiyon tekniği kullanılarak, floresan dekstranın sızıntısı ile ölçülen doza bağımlı bir şekilde epitel geçirgenliğine neden olmuştur.
İnsan fetal dokusu kaynaklı enteroidler, preterm bebeklerde bağırsak yaralanmalarını incelemek için umut verici bir in vitro model olarak ortaya çıkmaktadır. Enteroidler, apikal kenarlıklı bir lümen, sıkı bağlantılar ve büyüme ortamına maruz kalan bazolateral bir dış tabakadan oluşan polarite sergiler. Bağırsak yaralanmalarının sonuçları mukozal inflamasyonu ve artan geçirgenliği içerir. Savunmasız preterm insan deneklerde bağırsak geçirgenliğinin test edilmesi genellikle mümkün değildir. Bu nedenle, preterm bebeklerde bağırsak yaralanmalarını incelemek için in vitro fetal doku kaynaklı bir bağırsak modeline ihtiyaç vardır. Enteroidler, sıkı bağlantı proteinleri tarafından düzenlenen epitel geçirgenliğindeki değişiklikleri test etmek için kullanılabilir. Enteroidlerde, bağırsak kök hücreleri tüm epitel hücre tiplerine farklılaşır ve fare sarkom hücreleri tarafından salgılanan bir bazal membran matrisi üzerinde üç boyutlu bir yapı oluşturur. Bu makalede, fetal bağırsak dokusundan enteroidlerin oluşturulmasında, enteroid sıkı bileşke proteinlerinin immünofloresan görüntüleme ile karakterize edilmesinde ve epitel geçirgenliğinin test edilmesinde kullanılan yöntemler anlatılmaktadır. Gram-negatif dominant bakteriyel dysbiosis intestinal yaralanma için bilinen bir risk faktörü olduğundan, enteroidlerde geçirgenliği indüklemek için gram-negatif bakteriler tarafından üretilen bir endotoksin olan lipopolisakkarit (LPS) kullandık. Floresein etiketli dekstran, enteroid lümene mikroenjekte edildi ve parasellüler geçirgenlikteki değişiklikleri ölçmek için kültür ortamına sızan seri dekstran konsantrasyonları ölçüldü. Deney, LPS’ye apikal maruziyetin konsantrasyona bağlı bir şekilde epitel geçirgenliğini indüklediğini göstermiştir. Bu bulgular, gram-negatif dominant dysbiosis’in preterm bebeklerde intestinal yaralanma mekanizmasına katkıda bulunduğu hipotezini desteklemektedir.
Preterm bebekler sık ve uzun süreli inflamasyona maruz kalırlar ve bu da onları uzun süreli sakatlık veya ölümle sonuçlanan bağırsak yaralanması riski altına sokar1. Bu alandaki araştırmalar, savunmasız preterm bebekler üzerinde deneyler yapma konusundaki sınırlı yetenek nedeniyle zorlanmaktadır. Ayrıca, uygun modellerin eksikliği, prematüre bağırsak ortamının kapsamlı bir şekilde incelenmesini engellemiştir2. Mevcut in vitro ve in vivo modeller, prematüre insan bağırsak ortamını kapsamlı bir şekilde temsil edememiştir. Spesifik olarak, tek epitelyal fetal hücre hatları sıkı kavşaklar oluşturmayabilir ve hayvan modelleri, insan preterm bebeklerinden farklı enflamatuar ve immünolojik yanıtlar sergiler. Bağırsak kript kök hücrelerinin ve yeni Lgr5+ doku kök hücrelerinin çoğalması ve farklılaşmasında birincil yol olarak Wnt sinyalizasyonunun keşfi ile enteroidler ve kolonoidler gibi bağırsak dokusundan türetilmiş organoidler in vitro modeller 3,4,5 olarak kurulmuştur. Bu teknolojiyi kullanarak, bağırsak ortamına epitel yanıtlarını incelemek için tüm dokudan veya bir bağırsağın biyopsisinden geliştirilen üç boyutlu (3D) enteroid modeller oluşturmak ve kullanmak mümkündür 6,7.
Kültürde yetişen tipik bağırsak hücre hatlarının aksine, enteroidler sıkı bağlantı proteinleri8 ile bağlanmış bir lümen ile polarite sergiler. Bu, büyüme ortamındaki bazolateral sınıra maruz kalmanın yanı sıra apikal sınırı değerlendirmek için luminal mikroenjeksiyona izin verir. Ayrıca, enteroidler insan epiteli 9,10 ile benzer genetik, fizyolojik ve immünolojik özellikler gösterirler. Fetal doku kaynaklı enteroidler, prematüritenin epitel fonksiyonu üzerindeki rolünün incelenmesine izin verir. Enteroidlerin benzersiz özellikleri, preterm bağırsak ortamına daha yakından benzeyebilir9. Doku kaynaklı enteroidler, tek katmanlı bir form olarak veya katılaşmış bir bazal membran protein karışımına gömülü 3D yapılar olarak sıkı bağlantı bütünlüğünü test etmek için kullanılabilir. Apikal maruziyet isteniyorsa, ikinci form için bir mikroenjeksiyon tekniği gereklidir. Enteroid modellerde epitel yanıtlarının ölçümü, RNA dizilimi ile gen ekspresyonunu, enzime bağlı immünoassay (ELISA) ile biyobelirteçleri veya ileri görüntüleme tekniklerini içerir. Burada sunulan teknik, florometri ile brüt geçirgenliği ölçmek için başka bir uygulanabilir seçenek sunmaktadır.
Preterm bebeklerde intestinal hasar, bağırsak mikrobiyal topluluğunun dengesizliğini içeren multifaktöriyel bir patogeneze sahiptir. Enteroidler, epitel fonksiyonlarını içeren nekrotizan enterokolit gibi erken bağırsak hastalıklarının belirli yönlerini incelemek için mükemmel modeller sağlayabilir11. Enteroidler, insan fetal bağırsağı10 ile benzer özellikler gösterir. Enteroidleri, gram-negatif bakteriler tarafından üretilen bir endotoksin olan lipopolisakkarite (LPS) maruz bırakmak, kültür ortamında, bazolateral maruziyet olarak, inflamasyonun artmasına ve bağırsak geçirgenliğine yol açabilecek gen ekspresyonunu indükler7. Bu çalışma, LPS gibi bakteriyel ürünlere apikal maruziyet sonrası brüt epitel geçirgenliğindeki değişiklikleri değerlendirmeyi amaçlamaktadır. Sonuçlar, intestinal hasarın patogenezinde rol oynayan mikrop-epitel etkileşimleri hakkında fikir verebilir. Brüt geçirgenliği test etmek için tasarlanan yöntem, mikroenjeksiyon kurulumu ve becerisi gerektirir.
Bu protokol, fetal bağırsak dokusundan enteroidlerin oluşturulmasının yanı sıra immünofloresan boyama ve epitel geçirgenlik testi ile model karakterizasyonunu detaylandırır. Enteroidlerin geçirgenliği, bir mikroenjeksiyon tekniği ve kültür ortamında sızan dekstran-FITC konsantrasyonunun seri zaman çizelgesi ölçümleri kullanılarak test edildi. Bu protokolün yeniliği, kültür medyasındaki bazolateral maruziyete kıyasla insan bağırsak fizyolojisine daha çok benzeyen apikal maruziyettir7. Önceki çalışmalarda, Hill ve ark. seri görüntüleme ve zaman içindeki floresan yoğunluğunun hesaplanmasını kullanmışlardır16. Ares ve ark. bir epitel modelinin bazolateral membranını LPS’ye maruz bıraktılar ve daha sonra hücresel gen ekspresyon paterni7’yi karşılaştırdılar. Buna karşılık, test edilen reaktiflerin apikal maruziyetini kullanıyoruz ve daha sonra kültür ortamındaki sızan dekstranın seri konsantrasyonlarını ölçerek brüt geçirgenlikteki potansiyel değişiklikleri inceliyoruz. Yöntemimiz ayrıca kültür ortamındaki epitel hücreleri tarafından üretilen sitokinlerin seri karşılaştırmalı analizine ve hücresel mRNA’yı toplayarak gen ekspresyonuna izin verir. LPS, geçirgenlik ve inflamasyonu indükleme kabiliyeti nedeniyle hayvan ve in vitro modellerde bağırsak hasarını incelemek için yaygın olarak kullanılmaktadır 7,17. LPS bu modelde test edildiğinde, epitel geçirgenliği maruz kalma konsantrasyonu ile ayırt edildi. Bu protokol, farklı mikroenjeksiyonlu materyaller ve sonuç ölçümleri kullanarak diğer hastalık patolojilerini incelemek için genişletilebilir.
Bu protokoldeki kritik adımlar arasında fetal bağırsak dokularından enteroidlerin oluşturulması, enteroid karakterizasyonu ve mikroenjeksiyon tekniği yer almaktadır. Bu çalışmanın bütünlüğü doğru hücre örneklemesine bağlıdır. Anatomik işaretleri ve kan damarlarını kullanmak, ince bağırsak hücrelerinin seçimini sağlamak için yararlıdır. Fetal bağırsak kök hücrelerinin sağlam büyümesi ve farklılaşması nedeniyle, kök hücreleri diğer epitel hücrelerinden izole etmek için kapsamlı bir prosedür gerekli değildir. Enteroidler kurulduktan sonra, proteinler ve hücre belirteçleri için boyama yaparak modelin özelliklerini doğrulamak önemlidir. Bu protokolde, enteroidler villin ve CDX2 kullanılarak enterositler, lizozim kullanan Paneth hücreleri ve müsin kullanan kadeh hücreleri, ince bağırsak epiteli18,19,20 içinde bulunan tüm hücreler için boyanmıştır. Bir hücre tipini gösteren geleneksel tek hücreli çizgilerin aksine, enteroidler tüm hücre tiplerini bağırsak progenitör kök hücrelerindenoluşturur 8. Bu protokolün boyama kısmı, ilgilenilen spesifik hücresel belirteçler için değiştirilebilir. Bu protokolün güvenilirliği için çok önemli olan mikroenjeksiyon tekniğidir. Mikropipet uçlarının tutarlılığı, dextran-FITC çözeltisi kullanılarak pompa başına hacmin ölçülmesi ve uçların çapının mikroskop altında görselleştirilmesiyle doğrulanabilir. Kontaminasyon riski nedeniyle, aynı mikropipet birden fazla maruziyet için kullanılamaz. Ek olarak, enteroidlerin şekli ve büyümesi, büyüme ortamlarının içeriğinden etkilenebilir. Karnabahar şeklindeki enteroidlerden ziyade küresel enteroidlerin mikroenjeksiyon için daha iyi modeller sağladığını bulduk. Küresel şekil, ortam21’deki daha büyük bir Wnt faktörü tarafından indüklenebilir.
Bu protokol büyük ölçüde, özellikle zamana duyarlı ölçümlerde, varyasyonları azaltmak için sanatçının mikroenjeksiyondaki becerisine bağlıdır. Varyasyonlar, tutarlı tekniklerle aynı deneyimli performansçıya sahip olmak, genetik varyasyonu önlemek için aynı hücre kökenini kullanmak, olgunluk yanlılığını ortadan kaldırmak için aynı pasajda test etmek ve benzer hücre farklılaşması için hücreleri aynı tür ortamlarda büyütmek suretiyle en aza indirilebilir. Büyüme ortamının bileşenleri, kök hücrelerin in vivo bir ortamdan ziyade in vitro olarak farklılaşmasına neden olabilir. Örneğin, in vivo, lizozim, Paneth hücreleri oluştuğundave fonksiyonel hale geldiğinde gestasyonel gelişimin 22-24. haftalarına kadar eksprese edilmez. Bununla birlikte, 10 haftalık fetal bağırsaklardan kurulan enteroidlerimizde lizozimi tespit edebildik. Bu yöntem, mikroenjeksiyon için gereken yüksek teknik beceri nedeniyle bir kerede test edilen maruziyet sayısını sınırlayabilir. Mikroenjeksiyon delinme deliğinden dekstran sızıntısı geçirgenliğin değerlendirilmesini etkileyebilir. Bu etkiyi ortadan kaldırmak için, mikroenjeksiyondan hemen sonra üçlü yıkamalar, artık dekstranı prosedürden çıkarmak için tavsiye edilir. Ortamdaki dekstran konsantrasyonu, mikroenjeksiyon sonrası 4-6 saat boyunca saatlik olarak ölçülmelidir. Enjeksiyon sonrası 2-4 saat içinde dekstran konsantrasyonunda önemli bir artış olan deneyler son analizin dışında tutulmalıdır.
Bu yöntemin birkaç avantajı vardır. Transwell üzerindeki enteroid türevli monokatmanlara kıyasla daha düşük bir maliyet ve daha az kaynak gerektirir. Ek olarak, bağırsak mikropları ve epitel arasındaki ilk etkileşimi incelemek için canlı bakteri veya virüsler gibi diğer maruziyetlere genişletilebilir. Enteroidin kapalı lümeni, büyüme ortamının kontaminasyonu olmadan mikroenjekte canlı bakterilerin stabil bir büyümesini sağlayabilir13. Tek katmanın büyüme ortamına ve kuluçka oksijenine maruz kalmasının aksine, kapalı lümen sıkı, izole bir alandır. Kapalı bir lümen, büyüme ortamıyla iletişim kurulmamasına ve canlı bakteri büyümesi ile zamanla daha düşük bir luminal oksijen içeriğine izin vermez13.
Fetal bağırsak dokusunun kullanımı, preterm bebeklerin bağırsak epitelini yetişkin bağırsak kök hücrelerine veya hayvan modellerine kıyasla daha doğru bir şekilde tasvir eder7. Ayrıca, enteroidlerin polaritesi hem apikal hem de bazolateral maruziyetlere ve ölçümlere izin verir23. Enteroidler, bağırsakların oksijenasyon konsantrasyonunu daha yakından taklit eden daha düşük oksijenasyon konsantrasyonuna sahip kapalı bir lümen oluşturur24. Teknolojik olarak daha gelişmiş protokoller16’nın aksine, brüt ortam ölçümlerinin kullanılması, bu tekniğin daha fazla erişilebilirliğini sağlar. Deney, epitel sızıntısının LPS’ye apikal maruz kalma ile indüklenebileceğini ve konsantrasyona bağlı olduğunu göstermiştir. Bu yöntem, sızdırılan dekstran konsantrasyonundaki değişiklikleri incelediğinden, dar kavşaklardaki brüt fonksiyonel değişiklikleri tespit etmek için yararlıdır. Maruz kalan enteroidlerin haberci RNA toplanması ve dizilimi ve batı leke analizi, brüt fonksiyonel değişikliklerin analizini tamamlayabilir. Bu model, erken evre ortama oldukça benzeyen bir sistemde bağırsak epitel bütünlüğünü inceler ve böylece erken bağırsak yaralanmalarını ve diğer hastalık patolojilerini daha iyi anlamak için kullanılabilir.
The authors have nothing to disclose.
Dr. Ian Glass’a ve Washington Üniversitesi Doğum Kusurları Araştırma Laboratuvarı personeline fetal dokuları paylaştıkları için teşekkür ederiz. Ayrıca, Michigan Üniversitesi Translasyonel Doku Modelleme Laboratuvarı’ndan Dr. Michael Dame ve Dr. Jason Spence’a süreç boyunca sonsuz destekleri ve rehberlikleri için teşekkür ederiz.
Amphotericin 250 uL/mL | Gibco | 15-290-026 | |
Anti-CDX-2 [CDX2-88] 0.5mL concentrated Mouse, IgG, monoclonal | Biogenex | MU392A-5UC | |
Anti-Claudin 2 antibody (ab53032) | abcam | ab53032 | |
Anti-Claudin 3 antibody (ab15102) | abcam | ab15102 | |
Anti-LYZ antibody produced in rabbit | Millipore Sigma | HPA066182-100UL | |
Anti-Mucin 2/MUC2 Antibody (F-2): sc-515032 | Santa Cruz | sc-515032 | |
Anti-Villin, Clone VIL1/4107R 0.5mL concentrated Rabbit, IgG, monoclonal | Biogenex | NUA42-5UC | |
Bovine Serum Albumin (BSA) | Millipore Sigma | A8806 | |
Cell culture plates, CytoOne 12-well non-treated plates | USA Scientific Inc | 50-754-1395 | |
Cell culture plates, CytoOne 6-well non-treated plates | USA Scientific Inc | 50-754-1560 | |
Centrifuge with 15 mL tube buckets | Eppendorf | 05-413-110 | |
CHIR 99021 | Tocris Bioscience | 4423 | |
Confocal microscope | Olympus FV1200 | N/A | Or a similar microscope |
Conical centrifuge tubes, 15 ml | Falcon | 05-527-90 | |
Cover glass for microscope slides | Fisher Scientific | 12-544-DP | |
Disposable scalpels | Mopec | 22-444-272 | |
Dmidino-2-phenylindole (DAPI) Solution (1 mg/mL) | Fisher Scientific | 62248 | |
Dulbecco's Phosphate-buffered Saline (DPBS, 1X) | Fisher Scientific | AAJ67802K2 | |
Ethylene glycol-bis(β-aminoethyl ether)-N,N,N′,N′-tetraacetic acid tetrasodium salt (EGTA) | Millipore Sigma | E8145-10G | |
Fluorescein isothiocyanate dextran (Dextran-FITC) 4 kDa | Millipore Sigma | 46944 | |
Fuorescence microplate reader | Agilent BioTek | Synergy HTX | |
Gentamicin 50 mg/mL | Gibco | 15-750-060 | |
Glass capillary tubes, single-barrel borosilicate, 1×0.5mm, 6" (cut in half before pulling) | A-M systems | 626500 | |
Goat anti-Mouse IgG (H+L) Highly Cross-Adsorbed Secondary Antibody, Alexa Fluor Plus 594 | Fisher Scientific | A32742 | |
Goat anti-Rabbit IgG (H+L) Highly Cross-Adsorbed Secondary Antibody, Alexa Fluor Plus 488 | Fisher Scientific | A32731 | |
Goat Serum | Fisher Scientific | 16210064 | |
ImageJ software | NIH | N/A | https://imagej.nih.gov/ij/download.html |
IntestiCult Organoid Growth Medium (Human) | Stem Cell Technologies | 06010 | |
Lipopolysaccharides from Escherichia coli O111:B4 | Millipore Sigma | L4391-1MG | |
Magnetic stand | World Precision Instruments | M10 | |
Matrigel Basement Membrane Matrix, LDEV-free, 10 mL | Corning | 354234 | protein concentration > 9 mg/mL preferably |
Micro forceps | Fisher Scientific | 13-820-078 | |
Micro scissors | Fisher Scientific | 08-953-1B | |
Micromanipulator | World Precision Instruments | M3301 | |
Micropipette puller | World Precision Instruments | SU-P1000 | Or a similar equipment |
Microscope slides | Fisher Scientific | 22-034486 | |
Occludin Polyclonal Antibody | Fisher Scientific | 71-1500 | |
Paraformaldehyde 32% aqueous solution | ELECTRON MICROSCOPY SCIENCES | RT 15714 | |
Petri Dishes, 35×10 mm | Fisher Scientific | 150318 | |
Petri Dishes, 60×15 mm | Fisher Scientific | 12-565-94 | |
Phosphate Buffered Saline (PBS) | Fisher Scientific | 10010031 | |
PicoPump foot switch | World Precision Instruments | 3260 | |
Pipette tips, non-filtered, 1000 uL | Fisher Scientific | 21-402-47 | |
Pipette tips, non-filtered, 20 uL | Fisher Scientific | 21-402-41 | |
Pipette tips, non-filtered, 200 uL | Fisher Scientific | 21-236-54 | |
Pneumatic PicoPump system | World Precision Instruments | SYS-PV820 | or a similar picopump system |
Primocin 50 mg/mL, 10×1 ml vial | InvivoGen | ant-pm-1 | |
Steel base plate | World Precision Instruments | 5052 | |
Stereo microscope | Zeiss stemi 350 | Or a similar microscope | |
ThermoSafe PolarPack Foam Bricks | Sonoco | 03-531-53 | |
Triton X-100 | Millipore Sigma | T8787 | |
Wall air supply | N/A | N/A | |
Y-27632 dihydrochloride | Tocris Bioscience | 1254 | |
ZO-1 Polyclonal Antibody | Fisher Scientific | 61-7300 |