Benzer yapı ve işlevlere sahip hücreler, dokular halinde gruplandırılır. Özel bir işlevi olan bir grup dokuya organ denir. Omurgalılarda dört ana doku türü vardır: epitel, bağ, kas ve sinir.
Epitel doku, ince hücre tabakalarından oluşur ve cildi ve iç organların ve vücut boşluklarının astarlarını içerir. Epitel hücreleri sıkıca paketlenmiştir ve yaralanma, enfeksiyon ve su kaybına karşı bir bariyer sağlar. Epitel doku, basit epitel adı verilen tek bir katman veya katmanlı epitel adı verilen çoklu katman olabilir. Deri gibi tabakalı epitelde; —hasara maruz kalan— dış hücreler alttaki hücrelerin bölünmesiyle değiştirilir. Epitel hücreleri, skuamöz (düzleştirilmiş), kübik ve sütunlu gibi çeşitli şekillere sahiptir. Bazı epitel dokuları, bağırsakların astarı gibi maddeleri emer veya salgılar.
Bağ dokusu, hücre dışı bir matris içindeki hücrelerden oluşur ve gevşek bağ dokusu, lifli bağ dokusu, yağ (yağ) dokusu, kıkırdak, kemik ve kanı içerir. Bağ dokusunun özellikleri büyük ölçüde değişmekle birlikte, genel işlevi birden fazla dokuyu desteklemek ve birleştirmektir. Örneğin, tendonlar lifli bağ dokusundan yapılır ve kası kemiğe bağlar. Kan, diğer dokuların ihtiyaçlarını desteklemek için oksijeni, besinleri ve atık ürünleri taşır ve bağışıklık işlevlerini yerine getirir.
Kas dokusu, uzun, ince kas hücre gruplarından &mdash kas lifleri denen— oluşur. Kas hücreleri kasılıp genişleyerek vücudun ve iç organların hareket etmesine izin verir. Ana kas dokusu türleri; kalbin kardiyak kası, uzuv kasları gibi kemiklere bağlanan iskelet kasları ve bağırsaklar gibi iç organlarda bulunan düz kastır.
Sinir dokusu nöronlardan — elektrokimyasal sinyalizasyon yoluyla bilgi gönderen, taşıyan ve alan özel hücreler— ve glia hücreleri adı verilen destekleyici hücrelerden oluşur. Bir nöron demeti sinirdir. Beyin, sinir dokusunun yoğunlaşmasıdır. Kaslardaki hareketi kontrol etmenin yanı sıra, sinir dokusu duyusal uyaranları algılar ve vücudun birçok faaliyetini yönetmekten sorumludur.
