Analitik bir teknik olarak, nanometre ölçeğinde, elektro-aktif olmayan parçacıkları saymak ve karakterize etmek için giderek daha önemli bir yaklaşım olan nanoimpact elektrokimyası, ultramikroelektrotların kullanımından kaynaklanan heterojen akım dağılımları nedeniyle zayıf hassasiyetten muzdariptir. Burada özetlenen, bu tür ölçümlerde hassasiyeti artıran “elektrokatalitik kesinti” olarak adlandırılan genelleştirilmiş bir yaklaşımdır.
Nanoimpact elektrokimyası, tek nanomalzeme birimlerinin zamanla çözülmüş yerinde karakterizasyonunu (örneğin, boyut, katalitik aktivite) mümkün kılarak, topluluk çalışmalarında maskelenecek heterojenlikleri aydınlatmak için bir araç sağlar. Bu tekniği redoks aktif olmayan parçacıklarla uygulamak için, bir disk ultramikroelektrodu üzerinde kararlı bir arka plan akımı üretmek için bir çözelti fazı redoks reaksiyonu kullanılır. Bir parçacık elektrot üzerine adsorbe olduğunda, açıkta kalan elektrot alanında kademeli bir azalma üretir ve bu da adsorbe edici türlerin boyutuyla orantılı olarak akımda kademeli bir azalma üretir. Bununla birlikte, tarihsel olarak, nanodarbe elektrokimyası, ultramikroelektrotların çevresinde oluşan radyal difüzyon tabakasının, adım boyutunu yalnızca parçacığın boyutuna değil, aynı zamanda elektrot üzerinde nereye düştüğüne de bağlı hale getirdiği “kenar etkilerinden” muzdariptir. Bununla birlikte, elektrokatalitik akım üretiminin tanıtılması, kenar etkilerinin neden olduğu heterojenliği azaltır ve böylece ölçüm hassasiyetini artırır. “Elektrokatalitik kesinti” olarak adlandırılan bu yaklaşımda, difüzyon katmanında redoks probunu yeniden oluşturan bir substrat tanıtılır. Bu, mevcut neslin hız sınırlayıcı adımını difüzyondan homojen reaksiyon hızı sabitine kaydırır, böylece akı heterojenliğini azaltır ve parçacık boyutlandırmanın hassasiyetini bir büyüklük sırasına göre artırır. Burada açıklanan protokol, redoks aktif malzemelerin boyutlandırılmasında daha fazla hassasiyet için bu etkiyi uygulayan nano etki deneylerinde kullanılan kurulum ve veri toplamayı açıklamaktadır.
Nanodarbe elektrokimyası, bir numune 1,2,3,4,5,6,7’de tek tek parçacıkların yerinde zaman çözümlü olarak tespit edilmesini sağlayan elektrokimyasal bir tekniktir. Bu yaklaşımla karakterize edilebilen bireysel parçacıklar, geniş bir malzeme yelpazesini 6,8,9,10,11,12,13 kapsar ve tek tek atomlardan tüm hücrelere kadar olan boyutları kapsar 7,8,14,15,16. Bu tür küçük malzemelerin tespitini ve karakterizasyonunu sağlamak için teknik, mikron ve mikron altı ölçekli disk ultramikroelektrotları kullanır. Elektroaktif bir nanopartikülün böyle bir elektrot üzerindeki etkisi, nanopartikül bir redoks reaksiyonuna girdiğinde kolayca ölçülebilir bir akım değişikliği üretir. Bunu elektro-inaktif malzemelerin tespitine genişletmek için, nanopartiküllerin adsorpsiyonu elektrotun17 yüzey alanını değiştirirken kademeli olarak indirgenen kararlı durum akımı üretmek için bir arka plan elektrokimyasal reaksiyonu kullanılır. Bu şemada, her bir nano etki tarafından üretilen nispi değişimi artırmak için ultramikroelektrotlar kullanılır. Bununla birlikte, bu tür mikroelektrotların ürettiği radyal difüzyon tabakası, “kenar etkileri” nedeniyle ölçüm hassasiyetini azaltır18. Bunlar, redoks türlerinin elektrota akışının, elektrotun kenarlarında merkezinden19 daha büyük olması nedeniyle oluşur. Bu nedenle, tek bir nanoparçacık elektrot yüzeyinin kenarına indiğinde, ortaya çıkan akım olayı, elektrot19’un merkezine inen özdeş bir parçacık için görülenden daha büyüktür ve bu etki, küçük alan-çevre oranı nedeniyle ultramikroelektrotlar için daha önemlidir. Bu kenar etkileri, nanodarbe elektrokimyasının kesinliğini önemli ölçüde azaltır; Varlıkları nedeniyle, nanoimpact boyutlandırma ile üretilen tahmini parçacık boyutu dağılımları, “altın standart” mikroskopi teknikleri kullanılarak elde edilenlerden 20 kat daha geniştir20. Bu azaltılmış hassasiyet, nano ölçekteredoks aktif olmayan malzemelerin heterojenliğini değerlendirmek için analitik bir teknik olarak nanodarbe elektrokimyasının kullanımını azaltır 4,17,19,21,22,23,24,25,26.
Yakın zamanda, nano etki yaklaşımlarında kenar etkilerini azaltan bir yöntem (Şekil 1) tanıttık20. Bu yöntemde, bir substratın eklenmesi, ultramikroelektrot yüzeyinin yakınındaki redoks türlerini yeniler. Bu, mevcut üretimdeki hız sınırlayıcı adımı difüzyondan çözelti27,28’deki redoks türlerinin homojen kimyasal reaksiyon hızına kaydırır, böylece radyal difüzyon alanının heterojen akımlara katkıda bulunma derecesini azaltır. Spesifik olarak, 2,2,6,6-tetrametilpiperidin 1-oksilin (TEMPO) oksitlenmesi, ultramikroelektrotta29 arka plan redoks reaksiyonunu sağlar. Buna maltoz ilavesi, TEMPO30,31’in indirgenmiş formunu yeniler. Bu rejenerasyon hızlıdır32 ve difüzyon katmanını sıkıştırır ve uzamsal iniş20 ile ilişkili mevcut heterojenliği azaltır. Sonuç olarak, “elektrokatalitik kesinti” yaklaşımı, nano darbeli parçacık boyutlandırmanın hassasiyetini bir büyüklük sırasına göre artırır.
Elektrokatalitik kesintinin uygulanması kolaydır ve nanodarbe elektrokimyası ile ilişkili belirsizliği büyüklük sırasına göre azaltır. Bu gelişmiş hassasiyet, araştırmacıların karışık bir çözelti20’de farklı büyüklükteki parçacıklar arasında ayrım yapmalarını sağlar. Ayrıca,elektrot 17,21,23,34’ün yarıçapının tarihsel olarak bildirilen %15-20’si sınırından daha küçük redoks aktif olmayan parçacıkları güvenilir bir şekilde tespit etme yeteneğini geliştirir.
Elektrokimyasal kesinti, çeşitli elektro-aktif olmayan malzemelerin nanopartiküllerinin tespiti için çeşitli redoks sistemlerini barındırabilirken, bu tür redoks sistemlerinin tanımlanması büyük bir zorluk olmaya devam etmiştir. Elektrokimyasal kesintinin uygulanmasının önündeki ana engel, kenar etkilerinin kafa karıştırıcı katkılarını önemli ölçüde azaltacak kadar hızlı bir kimyasal reaksiyonun belirlenmesidir. Spesifik olarak, bir elektrot reaksiyonunu elektrot reaktanı yeniden oluşturan bir kimyasal reaksiyonun takip ettiği bazı EC’ reaksiyon örnekleriliteratürde iyi karakterize edilirken, 29,32,53,54,55, çok azı ölçüm hassasiyetini iyileştirmek için yeterince hızlıdır. Bu çalışmada, yeterince hızlı olan reaksiyonlardan bir TEMPO-maltoz sistemi seçildi ve bu, 2.200 M-1·s-1’lik bir gözlenen hız sabiti verdi. Bu, daha hızlı reaksiyon hızlarının elektrot kenarında daha homojen akıya yol açtığını gösteren multifizik simülasyonları ile birlikte, yalnızca hızlı kimyasal reaksiyonların ultramikroelektrotlarda birkaç kat akım artışı sağladığı sonucunu desteklemektedir.
Katalitik kesinti, veri manipülasyonu veya ticari olarak temin edilebilen ultramikroelektrotlarda değişiklik gerektirmez. Nanoimpact verilerinin heterojen akım büyüklüklerini açıklamak için, Bonezzi ve Boika, mevcut adım büyüklüğünüparçacık boyutu 25 ile ilişkilendiren teorik bir model sundu. Bununla birlikte, bu analiz, çarpışma frekansının bir fonksiyonu olarak mevcut büyüklüklerin ortalamasına dayanır. Bu sadece tek tek parçacıkların özelliklerine ilişkin içgörüyü engellemekle kalmaz, aynı zamanda bu teknik aynı zamanda redoks raportörünün elektroda akısına bağlı kalır ve kenar etkileri sorununu ortadan kaldırmaz, böylece hassasiyetin azalmasına neden olur. Deng ve ark. cıva51’den imal edilmiş yarım küre şeklindeki bir ultramikroelektrot kullanarak kenar etkilerini ele almak için ilk deneysel yaklaşımı tanıttı. Bununla birlikte, cıva damlacık elektrotları toksiktir, mekanik olarak kararsızdır ve yalnızca sınırlı bir potansiyel pencere üzerinde kararlıdır56. Ayrıca, diğer malzemeleri kullanarak mükemmel yarım küre şeklindeki mikroelektrotların üretilmesi (ve bakımı) zor olmaya devam etmektedir51,52. Daha yakın zamanlarda, Moazzenzade ve ark. nanoimpact karakterizasyonu için halka ultramikroelektrotlar önerdi52. Bu geometri umut vericidir ancak nanofabrikasyon yetenekleri gerektirir. Buna karşılık, katalitik kesinti, bir elektrokimya laboratuvarında evrensel olarak bulunan malzemelerle nanodarbe deneylerini mümkün kılar.
The authors have nothing to disclose.
Bu çalışma Ulusal Sağlık Enstitüleri (NIH) hibe R35GM142920 tarafından finanse edilmiştir. Burada bildirilen araştırma, Malzeme Araştırma Tesisleri Ağı’nın (www.mrfn.org) bir üyesi olan UCSB MRSEC’IN (NSF DMR 1720256) ortak tesislerinden yararlanmıştır. Bu çalışmanın atıfta bulunduğu orijinal makaleye katkıda bulunduğu için Phoebe Hertler’e teşekkür ederiz. Taramalı elektron mikroskobu görüntülerinin elde edilmesine yardımcı olduğu için Dr. Claire Chisholm’a teşekkür ederiz.
0.05 µm microalumina polish | Buehler | 4010075 | |
0.3 µm microalumina polish | Buehler | 4010077 | |
1 µm microalumina polish | Buehler | 4010079 | |
20 mL scintillation vials | Fisher Sci | 03-339-26C | |
Analytical balance | Ohaus | ||
Apreo C LoVac FEG SEM | Thermo Fisher | ||
Carbon fiber microelectrode | ALS | 002007 | Working electrode; purchased from CH Instruments |
Carboxyl Latex Beads, 4% w/v, 2 µm | ThermoFisher Scientific | C37278 | |
COMSOL Multiphysics | COMSOL Multiphysics | v6.0 | |
D-(+)-Maltose monohydrate | Sigma Aldrich | M5885 | |
DigiSim | Bioanalytical Systems, Inc. | v3.03b | Discontinued; comparable software is available commercially through the same vendor |
EC-Lab | BioLogic | v11.27 | |
Faraday cages | Custom; analogous equipment can be commercially purchased or fabriated of conductive sheet metals (e.g., copper or aluminum) | ||
Hummer Sputter Coater | Anatech USA | ||
OriginPro | OriginLab | v2022b | |
P1000 micropipette | Fisher Scientific | ||
P2 micropipette | Fisher Scientific | ||
P20 micropipette | Fisher Scientific | ||
P200 micropipette | Fisher Scientific | ||
Platinum Wire Electrode | CH Instruments | CHI115 | Counter electrode |
Potassium chloride | Sigma Aldrich | P3911 | |
PSA-backed MicroCloth | Buehler | 407218 | |
Saturated Calomel Electrode | CH Instruments | CHI150 | Reference electrode |
Sodium carbonate | Fisher Chemical | S263 | |
Sodium hydroxide | Sigma Aldrich | S8045 | |
Sodium perchlorate | EM Science | SX0692 | |
SP-300 | BioLogic | ||
TEMPO | Oakwood Chemical | 013714 | |
Ultra Low Current module | BioLogic |