Kankers ontstaan door mutaties in genen die betrokken zijn bij de regulering van celdeling, wat leidt tot onbeperkte celproliferatie. De moderne wetenschap en geneeskunde hebben grote vorderingen gemaakt voor het begrijpen en behandelen van kanker, waaronder het uitroeien van kanker bij sommige patiënten. Er is echter nog steeds geen remedie voor kanker. Dit komt grotendeels door het feit dat kanker een grote groep van vele ziekten is.
Tumoren kunnen bijvoorbeeld bij twee mensen dezelfde mutaties in een oncogen of tumorsuppressorgen veroorzaken. Aanvankelijk kunnen de tumoren erg op elkaar lijken, maar de ongecontroleerde celdeling veroorzaakt echter nieuwe willekeurige mutaties. Naarmate de tumorcellen zich blijven delen, worden ze gevarieerder. Hierdoor zullen de twee tumoren met verschillende snelheden groeien en op verschillende tijdstippen angiogenese en metastase ondergaan. De twee kankers lijken niet meer op elkaar en zullen daarom niet op dezelfde manier op dezelfde therapie reageren. Dit toont aan waarom een bepaald type kanker, zoals borstkanker, een groot aantal verschillende kankers kan veroorzaken, waarbij elk ziektegeval zijn unieke eigenschappen heeft en mogelijk unieke behandeling vereist.
Nieuw kankeronderzoek en klinische proeven richten zich op het afstemmen van therapeutische benaderingen, die specifiek zijn voor het genomische en moleculaire landschap van elke patiënt. Dit heet gepersonaliseerde geneeskunde. Chemotherapie en andere algemene behandelingen zijn ook nog steeds nodig en worden ze met succes gebruikt om veel kankers te behandelen. Deze benaderingen berusten op het karakteristieke kenmerk van alle kankers: abnormale celproliferatie. Chemotherapie richt zich op de processen van de celdeling, vertraagt de proliferatie of doodt snelgroeiende cellen door het hele lichaam. Afhankelijk van het type en het stadium van de kanker wordt een andere combinatie van cytotoxische geneesmiddelen, chemicaliën die giftig zijn voor cellen, gebruikt.
