Kemirgenlerde Orofacial Noseptif Yanıtların Ölçüsü Olarak Yemek Süresi

Hayvan modelleri orofasiyal hasar ve veya iltihap^1,2ile ilişkili ağrı ve nosiception incelemek için kullanılmıştır, ancak uygun hayvan modellerinin eksikliği mekanizmaların eksik anlaşılmasına neden olur. Mevcut modeller akut ve kronik orofasiyal ağrıda yer alan çeşitli mekanizmaları anlamamıza yardımcı olsa da, bu hayvan modellerinde güçlü ve zayıf yönler vardır.

Birçok model kısa süreler için davranışsal nosceptive yanıtları ölçmektedir. Yüz tımarı, yüz sinirlerinin daralmasını takiben bilinen bir davranışsal yanıttır³. Diğerleri, ipsilateral ön ayak veya hindpaw ile yüz sürtünmesini ölçtü ve temporomandibular ekleme (TMJ) veya dudağa formalin enjeksiyonları uyguladıktan sonra başın flinching’^{ini ölçtü.} Kafa çekme gecikmeleri, bir sıçanın tıraşlı vibrissae pad’ine ısı uyguladıktan sonra noseptif yanıtı(yani kafa çekme) nicel hale getirmek için modifiye bir kuyruk fiske analjezi ölçerin kullanıldığı noseptif davranışı ölçmek için başka bir modeldir⁸. Digastrik ve masseter kas aktivitesi de TMJ^9’aglutamat enjeksiyonlarından sonra ağrının bir korelasyon olarak kaydedilmiştir. Başka bir çalışma, iltihaplı bir TMJ ile erkek ve dişi sıçanlarda nosiptif yanıtları değerlendirmek için uyku parametrelerindeki değişiklikleri ölçtü, bu parametreler uyku gecikmesi, hızlı göz hareketi (REM), REM dışı uyku yüzdesi ve REM uykusu yüzdesi^{10 ..} Davranışsal nosceptive yanıtları ölçen çoğu hayvan modeli kısa bir zaman dilimi kullanır, yani günde^11-14saat dakika . Ek olarak, çoğu hayvan modeli testi ışık fazı sırasında gerçekleşir ve bir sıçan gibi gece hayvanında, bu, noseptif sonuçları^15-18şaşırtabilecek strese neden olabilir. Yukarıdaki tahliller, farklı orofasiyal koşullarda ancak kısa süreli olarak noseptif yanıtı ölçmektedir ve bu nedenle sadece akut bozuklukları incelemek için kullanılabilir. Alternatif bir tahlil, orta süreli nosiception’un bir ölçüsü olarak yüz ifadesini kullanmıştır, ancak bu metodoloji öznel olabilir¹⁹.

Kalıcı veya kronik orofasiyal nosasiypsiyonları değerlendirmek için bazıları sinir daralmasına veya TMJ iltihabına maruz kalan hayvanların mekanik hassasiyetini değerlendirmek için cildin yüzeyinde bir von Frey filament uygulamasını kullanmıştır^3,20. Liverman ve ark. 2009, sıçanların masseter kasına CFA enjeksiyonlarını takiben dereceli monofilamentler kullanarak yoksunluk yanıtlarını ölçtü ^21,22. Yamazaki ve ark. 2008, TMJ’ye CFA enjekte etti ve 14 gün boyunca TMJ bölgesi üzerinde uygulanan mekanik veya ısı veya soğuk stimülasyona noseptif davranışları ölçtü. Ne yazık ki, bu nosceptive davranışsal tahliller, stres hormonları, öğrenme veya ölçülen sonuçlara müdahale edebilecek alternatif davranışlar üreten hayvan kısıtlamasını içerir.

Dişlerde nosiception ölçmek için modeller çene açma refleksini kullanır, ancak bu yöntem güvenilmez olabilir²³ veya kesin olmayan²⁴. Elektromiyografik aktivite diş nosiception ölçmek için kullanılmıştır²⁵, ancak bu yöntem tipik olarak hayvanın bilinçsiz olmasını gerektirir, ancak bir çalışmada diş nosypsiyonu serbestçe hareket eden sıçanlarda araştırılmıştır²⁶. 2008 yılında Khan, hassas bir gerinim ölçer²⁷ kullanarak diş nosapsiyonu ve mastikatör fonksiyonu arasındaki ilişkiyi inceledi, ancak bu ısırık süresi modeli hayvanı normal aktiviteden kısıtlamayı gerektirir ²⁸. Isırık kuvveti insanlarda diş ağrısının güvenilir bir ölçüsüdür, ancak sıçanlar ısırık kuvvetini ölçmek için eğitim ve / veya kısıtlama gerektirdiğinden, şüpheli fizyolojik öneme sahip bulgular üretebilecek bir stres kaynağı getirilmiştir^29-31

Bazı kısıtlama ve stres sınırlamaları, algılayıcı davranışları değerlendirmek için operant bir tasarım kullanılarak aşılabilir. Bir operant model değerlendirmek ve orofacial nociception^32-35karakterize etmek için rahatsız edici bir sıcaklık kaçınma kullanır. Bu ödül çatışması modeli, kemirgenlerin yüzünü ısıtılmış veya soğutulmuş bir termal prob^34,36’yakarşı gönüllü olarak konumlandırmasını sağlamak için tatlandırılmış süt ödülüne dayanmaktadır. Bununla birlikte, test hayvan eğitimi gerektirir, ancak testin bir gücü, verilerin otomatik bir şekilde toplanmasıdır.

Yine de başka bir hayvan modeli, orofacial nosiception indeksi olarak nosiception kaynaklı kemirme disfonksiyonu kullandı³⁷. Bununla birlikte, kemirgen bir tüple sınırlıdır ve tek kaçışı çıkmak için bir dübelden kemirmektir. Bu modelin bir avantajı, farelerde akut veya kronik çene hasarından sonra çene fonksiyonunu ölçmesidir. Bununla birlikte, kemirgen sınırlıdır, bu da şaşırtıcı bir alternatif rakip davranış, yani kaçış ekler, bu da stresli olur ve böylece nociception tahlil sonuçlarını etkileyebilir.

Yemek süresi, TMJ artrit^38-41,diş hamuru maruziyeti 42 ve kas hasarı⁴³olan hayvanlarda nosiception ölçmek için kullanılmıştır. Orofacial nosiception yaşayan bir kemirgen, hayvan bir yemek başlattıktan sonra daha yavaş yedi. TMJ ağrısı yaşayan hastaların da yiyeceklerini çiğnemeleri daha uzun sürer ve TMJ ağrısı^44-46azaldığında döngü uzunluğu kısalır. TMJ ağrısı mevcut olduğunda yemek süresinin uzamasının, operasyonel olarak nosceptive davranış olarak tanımlanan bir “koruma davranışı” olması beklenir⁴⁷.

Yemek süresi, erkek ve dişi sıçanlarda 19 güne kadar ve erkek farelerde 6 güne kadar (test edilen en uzun süre) noninvaziv bir yöntem kullanarak TMJ nociception’ı ölçer ve nosiception^38-41’inbiyolojik belirteci olarak tanımlanabilir. Yemek süresinin noseptif yanıtları ölçtüğünü desteklemek için, hayvanın yemek süresinin normal^38.40,41’edönmesine neden olan farmakolojik müdahale ile nosiception azaltılabilir. Bu aynı zamanda noseptif nöronlar kapsaisin kullanılarak tahrip edildiğinde de doğrulandı; sinir yıkımından sonra, CFA’nın TMJ 40’a enjekte edilmesinden sonra hayvanların yemek süresi artırılmış değildir.

Aşağıda, yemek süresi verilerinin nasıl eldeılacağı ve istatistiksel olarak analizılacağına ilişkin protokol verilmiştir.