Amiloid β (Aβ) ve tau önemli CSF biyobelirteçlerdir. Aβ, β ve γ salgılar1 tarafından hidrolize edilmiş transmembran amiloid öncül proteininin (APP) ürünü olan 42 amino asitten (_Aβ1-42) oluşur. _Aβ1-42, çözünürlük özellikleri nedeniyle beyindeki hücre dışı amiloid plaklarına bir araya ^gelebilir1,2. Tau, esas olarak aksonlarda bulunan ve anterograd aksonal taşımada yer alan mikrotübül ilişkili bir ^proteindir3. Anormal tau hiperfosforilasyonu esas olarak kinazlar ve fosfatazlar arasındaki dengesizlikten etkilenerek tau’nun mikrotübüllerden kopması ve nörofibril karışıklıkların (NFT)¹ oluşumu ile sonuçlanır. Tau ve fosforillenmiş tau proteinleri (pTau) nörodejeneratif süreç sırasında hücre dışı alana salındığı için CSF’de tau konsantrasyonu artar. Önceki çalışmalar, CSF biyobelirteçlerinin Alzheimer hastalığı (AD) beyninin üç ana patolojik değişikliğiyle ilgili olduğunu göstermiştir: hücre dışı amiloid plaklar, hücre içi NFT oluşumu ve nöron ^kaybı4. AD’nin erken evresinde anormal Aβ ve tau konsantrasyonları mevcuttur, böylece erken AD tanısına izin ^verir5,6.

2016 yılında, Tsai ve arkadaşları, invaziv olmayan ışık titremesinin (40 Hz) ön çökelti farelerinin görsel korteksinde _Aβ1-40 ve _Aβ1-42 seviyelerini azalttığını ^buldu7. Son zamanlarda, işitsel ton stimülasyonunun (40 Hz) tanıma ve mekansal hafızayı iyileştirdiğini, hipokampustaki amiloid protein seviyelerini ve 5XFAD farelerinin işitsel korteksini (AC) azalttığını ve P301S tauopati modelinde pTau konsantrasyonlarının azaldığını ^bildirdiler8. Bu sonuçlar, non-invaziv tekniklerin Aβ ve tau metabolizmalarını etkileyebileceğini göstermektedir.

İnvaziv olmayan bir araç olarak, transkraniyal manyetik stimülasyon (TMS), omurilik, periferik sinirler ve serebral korteks9 dahil olmak üzere sinir dokusunu elektriksel olarak uyarabilir. Ayrıca, uyarılmış bölgede ve fonksiyonel bağlantılarda serebral korteksin uyarılabilirliğini değiştirebilir. Bu nedenle TMS nörodejeneratif bozuklukların tedavisinde ve prognostik ve tanısal testlerde kullanılmıştır. TMS’de en yaygın klinik müdahale şekli olan rTMS, korteks aktivasyonunu teşvik edebilir, korteksin genişletilebilirliğini değiştirebilir ve bilişsel/ motor fonksiyonu düzenleyebilir.

20 Hz rTMS’nin glutamat ve Aβ dahil olmak üzere oksidatif stresörlere karşı in vitro nöroprotektif etkiye sahip olduğu ve farelerde monoklonal hipokampal HT22 hücrelerinin genel canlılığını iyileştirdiği ^{bildirilmiştir10}. 1 Hz rTMS stimülasyonundan sonra, β bölgesi APP-cleaving enzimi 1, APP ve hipokampustaki C-terminal parçaları önemli ölçüde azaltıldı. Özellikle, hipokampal CA1’de uzun süreli potensiyasyon, mekansal öğrenme ve hafıza bozukluğu tersine ^{çevrildi11,12}. Bai ve arkadaşları, rTMS’nin çalışma belleği testi sırasında Aβ kaynaklı gama salınım disfonksiyonu üzerindeki etkisini araştırdı. RTMS’nin Aβ kaynaklı disfonksiyonu tersine çevirebileceği ve bunun da çalışma belleği için potansiyel faydalar sağlayabileceği sonucuna ^vardılar13. Bununla birlikte, rTMS’nin tau metabolizması üzerindeki etkileri ve rTMS öncesi ve sonrası CSF’de Aβ ve tau’daki dinamik değişiklikler hakkında çok az rapor vardır. Bu protokol, rTMS’nin rhesus maymunu CSF’deki Aβ ve tau düzeylerindeki farklı frekanslardaki (düşük frekans, 1 Hz; yüksek frekanslar,20 Hz ve 40 Hz) etkilerini araştırma prosedürünü açıklar.