Organizmalar enerji alımını büyüme, bakım ve üreme için gerekli olan enerji ile dengelemelidir. Bu ödünleşmeler, semelparite ve iteroparite dahil olmak üzere çeşitli hayatta kalma ve üreme stratejileri ile sonuçlanır. Tek yıllık bitkiler gibi semelpar türler, yaşamları boyunca yalnızca bir üreme dönemine sahiptir ve dolayısıyla kısa ömürleri vardır. Iteropar türler ise, aksine, yaşamları boyunca birçok üreme dönemine sahiptir, ancak nispeten az sayıda yavruya sahip olurlar. Bu iki strateji birbirini dışlamaz, ancak olası üreme stratejilerinin sürekliliği üzerindeki iki uç noktayı temsil eder.
Bir organizmanın yaşamı boyunca sınırlı miktarda enerjisi ve kaynağı vardır ve bu enerjiyi büyümeye, üreme ve bakım için tahsis etmelidir. Üreme için kullanılan enerji, büyüme için kullanılamaz ve bunun tersi de geçerlidir. Bu, çeşitli üreme stratejileri tarafından yansıtılan doğurganlık, büyüme ve hayatta kalma arasında bir değiş tokuş yaratır. İki temel üreme stratejisi, semelparite ve iteroparitedir. Bununla birlikte, tam anlamıyla semelpar veya iteropar olmaktan ziyade, birçok organizma, iki üreme stratejisi arasında bir yerde olur.
Gerçekten semelpar bir tür, tüm mevcut kaynaklarını üremeye ayırır çünkü ölmeden önce yalnızca bir kez ürer fakat birçok yavru üretir. Semelpar organizmalar, tüm yaşam döngülerini yalnızca bir sezonda tamamlayan yıllık bitkileri içerir.
Öte yandan, iteropar türler, ömürleri boyunca birden fazla üreme dönemine sahiptirler. Bu organizmalar genellikle üreme dönemi başına daha az yavru üretir, ancak her yavru için daha fazla bakım sağlar. İteropar türler arasında kuşlar; neredeyse tüm memeliler; uzun ömürlü bitkiler, sürüngenler, balıklar ve yumuşakçalar; ve birkaç böcek bulunur.
