Vasküler Manşetler Kullanılarak Fare Heterotopik Servikal Kardiyak Transplantasyonu

Abbott ve ark.¹⁹⁶⁴ yılında sıçanlarda heterotopik abdominal kalp transplantasyonunun ilk tanımını 1 kez yayınlamıştır. Bu cerrahi teknikler 1969 yılında Ono ve ark. tarafından rafine edilmiş ve basitleştirilmiştir². Corry ve ark. ilk olarak 1973 yılında farelerde heterotopik abdominal kalp nakli için bir yöntem tanımladılar; Daha önce bildirilen sıçan modellerine benzer şekilde, bu, donörün pulmoner arterinin uçtan yana anastomozları ve alıcının inferior vena kava ve abdominal aortuna yükselen aort ile revaskülarizasyon ile konakçının karnına engraftasyonu içeriyordu, sırasıyla³. Sıçanlarda heterotopik servikal kalp transplantasyonu 1971 yılında Heron tarafından 16 G (1.6 mm dış çaplı) intravenöz kateterlerden yapılmış Teflon manşetler kullanılarak tanımlanmıştır⁴. Chen⁵ ve Matsuura ve ^ark.6 daha sonra 1991 yılında farelerde heterotopik servikal kalp transplantasyonunu bildirmişlerdir ve bu transplantasyonlar öncelikle re-anastomoz yöntemlerinde farklılık göstermiştir. Chen’in yaklaşımı, donörün yükselen aortunun alıcının karotis arterine ve donörün pulmoner arterinin alıcının dış juguler venine dikişli anastomozlarını içeriyordu⁵. Bu mikrocerrahi dikişli anastomozlar için gereken ileri teknik beceri nedeniyle, yüksek bir başarı oranı elde etmek için önemli miktarda zaman ve deneyim gerekliydi. Matsuura ve ark., Heron tarafından kullanılana benzer, manşetlerin ekstra luminal yerleşimini kullanarak uçtan uca anastomozları içeren sütür olmayan bir manşet tekniği kullanan bir yöntem tanımlamıştır. 22 G (0.8 mm dış çap) ve 24 G (0.67 mm dış çap) intravenöz kateterlerden Teflon manşetler tasarladı ve bunları sırasıyla alıcının dış juguler veni ve ortak karotis arteri üzerine yerleştirdi⁶. Bu manşetler daha sonra donörün pulmoner arterinin ve aortunun içine yerleştirildi ve bağlantı etrafında bir sütür bağı bağlanarak sabitlendi. Bu yaklaşım gelişmiş bir başarı oranına dönüştü. En önemlisi, her iki servikal anastomozu tamamlamak için gereken sürenin kısalmasına neden oldu, böylece greftin sıcak iskemik zamanını abdominal dikiş yöntemi kullanılarak üçte birinden daha azına düşürdü. Ayrıca, manşetler damarın dış yüzeyinin etrafına yerleştirildiğinden, damar lümenine maruz kalan yabancı cisim yoktur, bu da ameliyat sonrası tromboz olasılığını büyük ölçüde azaltır⁷. Bu arada, manşet tekniğinin kullanılması, herhangi bir dikiş gerektirmeden anastomoz bölgesindeki damarların etrafında destek sağlar ve bu da revaskülarizasyon sonrası kanama riskini azaltır⁶.

Bu tekniğin çok sayıda revizyonu önerilmiştir. Fare ortak karotis arterinin kısa uzunluğunu (yaklaşık 5 mm) karşılamak için Tomita ve ^ark.8, bu tekniğin daha küçük bir arteriyel manşetle (0.6 mm dış çap) bir modifikasyonunu geliştirirken, tutma sütürlerini atlamış ve arteri doğrudan manşetten ince forseps ile çekmiştir. Wang ve ark., donörün sağ pulmoner arterine ve alıcının sağ ortak karotis arterine sırasıyla²² G ve 24 G manşetler yerleştirerek bu yaklaşımı daha da basitleştirdiler, 9. Çeşitli raporlar, özel manşetler, mikrocerrahi kelepçeler, damar dilatatörleri ve kardiyopleji^10,11,12 kullanımı da dahil olmak üzere bu yaklaşımlardaki değişiklikleri tanımlamıştır. Özellikle, tüm bu yöntemler, kanın kalpten retrograd dolaşımını içerir; kan, alıcı ortak karotis arterden donör aort, koroner arterler, koroner sinüs için akar, daha sonra sağ atriyuma boşalır ve pulmoner arterden alıcının dış juguler venine çıkar.

Karındaki engraftmanla karşılaştırıldığında, servikal kalp nakli birçok avantaj sunar. Daha önce de belirtildiği gibi, servikal maruziyet daha hızlı revaskülarizasyon ve daha kısa sıcak iskemik zamanlar⁶ sağlar. Servikal yöntem de daha az invazivdir ve laparotomi^6’dan kaçındığı için daha kısa postoperatif iyileşme süreleri ile ilişkilidir. Daha da önemlisi, uçtan uca anastomozlar yerine manşetlerle uçtan uca anastomozlar yapılabilir, bu da anastomoz kanaması gibi komplikasyon riskini azaltır. Abdominal yaklaşım ayrıca abdominal aort veya inferior vena kavada trombotik komplikasyonlar gelişme riski taşır ve omurilik iskemisi ve arka bacak felcine yol açar. Transplantasyonun yüzeysel servikal lokalizasyonu, palpasyon, elektrokardiyografi ve invaziv veya non-invaziv görüntüleme ile greft canlılığı değerlendirmesine kolay erişim sağlar. Servikal greftler reperfüzyon sonrası spontan kardiyak aktiviteye devam etmelerine rağmen, alıcının sistolik ve diyastolik parametrelerini anlamlı olarak etkilemezler. Bu model, transplantasyon sonrası iskemi-reperfüzyon hasarı ve greft reddi gibi hücresel yanıtları incelemek için değerli bilgiler sağlar. Ayrıca, bu model intravital iki foton mikroskopisi veya pozitron emisyon tomografisi (PET) görüntüleme gibi nakil sonrası görüntülemeye izin vermek için ideal bir yaklaşım sunmaktadır. Bu amaçla, laboratuvarımız daha önce iskemi-reperfüzyon hasarı sırasında ve aterosklerotik plaklar içinde lökosit kaçakçılığını görselleştirmek için heterotopik servikal transplantasyonu takiben murin kalpleri ve aort ark greftlerini atarak murin kalpleri ve aort ark greftlerini de içeren faredeki hareketli doku ve organları görüntülemek için yöntemler bildirmiştir, sırasıyla^13,14,15 . Ek olarak, yüzeysel konumu ve maruz kalma kolaylığı nedeniyle, bu model kardiyak re-transplantasyon için uygundur¹⁶.

Bu raporda, kan akışının kaynaklandığı damarlara vasküler manşetlerin dışarıdan yerleştirilmesiyle laminer kan akışına izin veren bir teknik açıklanmaktadır. Bu, kan akışının bir damardan diğerine yumuşak bir şekilde geçmesine izin verir ve distal damar kenarının vasküler lümene maruz kalmasını önler. Ek olarak, teknik, donör pulmoner arterin alıcıya kan akışının bol miktarda geri dönmesini sağlamak için daha önce kullanılan 22 G manşet yerine daha büyük bir 20 G manşet kullanır.